این پژوهش با هدف اولویت بندی فناوری های نوین قابل استفاده در اماکن ورزشی با تأکید بر کاهش مصرف انرژی انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع آمیخته بود. در بخش کیفی ابتدا با مرور پیشینه پژوهش و مصاحبه با نخبگان آگاه از موضوع، تا حد رسیدن به اشباع نظری (مصاحبه با 11 نفر از افرادی که سابقه پژوهشی یا اجرایی در حوزه انرژی در صنعت ساخت و ساز و ورزش داشتند)، فناوری های نوین کاهش مصرف انرژی در سه مؤلفه آب (شش فناوری)، برق (نُه فناوری) و گاز (نُه فناوری) شناسایی و دسته بندی شدند. سپس فناوری های شناسایی شده در قالب پرسشنامه مقایسه های زوجی در اختیار نمونه آماری در بخش کمّی قرار گرفتند. جامعه آماری در بخش کمّی 50 نفر بودند که شامل اساتید مدیریت اماکن ورزشی، اساتید دانشکده های فنی، مدیران اماکن ورزشی پیشرفته، کارشناسان شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی و کارشناسان دفتر محیط زیست وزارت ورزش و جوانان می شدند. نمونه آماری با جامعه آماری برابر بود و 50 پرسشنامه برگشت داده شد. از روش تحلیل سلسله مراتبی در محیط نرم افزار بهین گستر برای مقایسه دوبه دوی فناوری ها و اولویت بندی فناوری های کاهش مصرف انرژی در اماکن ورزشی استفاده شد. «دوش آینده» در کاهش مصرف آب (با وزن نسبی 32/0) و «سیستم مدیریت ساختمان» در کاهش مصرف برق و گاز (با وزن نسبی 30/0 و 29/0) مهم ترین فناوری ها شناخته شدند؛ بنابراین با توجه به محدودبودن منابع انرژی در کشور، مدیران اماکن ورزشی باید در راستای بهره وری از فناوری های برتر به منظور توسعه پایدار اماکن ورزشی گام بردارند.
