مدل سازی عوامل تعیین کننده در ارتقای سیستم بیمه ورزشی در کشور (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

این پژوهش با هدف طراحی و آزمون مدل ارتقای سیستم بیمه ورزشی در کشور انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود. مدیران، کارشناسان و صاحب نظران حوزه بیمه ورزشی در کشور جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند. نمونه آماری به تعداد قابل کفایت برای مدل سازی معادله ساختاری در نرم افزار اسمارت پی .ال. اس. برآورد شد (138 نفر) و به روش نظری (قضاوتی) نمونه گیری شد. ابزار پژوهش پرسشنامه مستخرج از بخش کیفی (اکتشافی نظام مند) بود. پژوهش حاوی 15 متغیر و 58 سؤال در مقیاس پنج گزینه ای لیکرت بود. روایی پرسشنامه از طریق روایی محتوایی (11 صاحب نظر)، پایایی (آلفای کرونباخ: 87/0) و روایی سازه (برازش مدل) ارزیابی و تأیید شد. برای تحلیل یافته ها از نرم افزار اسمارت پی. ال. اس. نسخه سه استفاده شد. نتایج مدل سازی نشان داد که کارآمدسازی مدیریت راهبردی بر روزآمدسازی قوانین، بهینه سازی مدیریت مالی،توسعه امکانات، توانمندسازی سرمایه انسانی و ظرفیت سازی ارتباطی اثر معنا دار داشت (به ترتیب با ضرایب 58/0، 62/0، 54/0، 59/0 و 55/0). همچنین ظرفیت سازی ارتباطی و توانمندسازی انسانی (به ترتیب با ضرایب 60/0 و 25/0) اثر معنا داری بر آموزش و فرهنگ سازی بیمه داشتند. اثر ارتقای سیستم نظارت بر بهبود حق بیمه و بهبود خسارت بیمه نیز معنادار بود (به ترتیب با ضرایب 56/0 و 36/0). درنهایت توسعه دامنه پوشش، ترویج سواد بیمه ای وارتقای رضایت مشتریان (به ترتیب با ضریب 59/0، 74/0 و 81/0) بر ارتقای ضریب نفوذ بیمه ورزشی اثر معنا دار داشتند. به صورت کلی، براساس یافته های پژوهش می توان گفت الگوی ارتقای سیستم بیمه ورزشی شامل جریانی نظام مند از عوامل ساختاری، قابلیت، فرایندی، عملکردی و پیامدی است.