هدف این پژوهش، بررسی عملکرد کاروان های ورزشی ایران در بازی های المپیک در مقایسه با رقبای آسیایی می باشد. روش پژوهش، توصیفی تحلیلی بوده و از نوع گذشته نگر می باشد. پژوهشگران سعی کرده اند بدون پیش داوری به توصیف وضعیت عملکرد ایران در بازی های المپیک بپردازند و با استفاده از اسناد و مدارک موجود، رتیه بندی و مدال های کسب شده ورزشکاران ایرانی در 15 دوره حضور در بازی های المپیک تابستانی (1948 تا 2012) را بررسی کرده و آن را با عملکرد 9 کشور آسیایی دیگر به عنوان رقبای ایران در بازی های المپیک مورد مقایسه قرار دهند. از مهم ترین یافته های این پژوهش می توان به نوسانات عملکرد ایران در بازی های المپیک در مقایسه با دیگر رقبا اشاره کرد؛ به طوری که نمودار عملکرد ایران، سینوسی شکل بوده و فاقد ثبات است. همچنین، بهترین رشته ورزشی ایران در بازی های المپیک، رشته کشتی می باشد و رشته های وزنه برداری، تکواندو و دو و میدانی از دیگر رشته های مدال آور ایران در المپیک می باشند. ایران به عنوان پنجمین کشور قدرتمند آسیایی بعد از چین، ژاپن، کره جنوبی و قزاقستان قرار گرفته است. به مسئولان ورزش کشور پیشنهاد می شود اقداماتی را در جهت توسعه زیرساخت های ورزش قهرمانی، شناسایی و پرورش ورزشکاران نخبه و ثبات مدیریت ورزش انجام دهند تا ورزشکاران نخبه به بازی های المپیک اعزام شوند و با کسب نتایج مناسب، روند تعادل عملکرد ایران در بازی های المپیک را رقم بزنند.
