هدف از پژوهش حاضر، شناسایی و تدوین الگوی موانع اجرای برنامه های استراتژیک در وزارت ورزش و جوانان ایران بوده است. این تحقیق توصیفی بوده و به شیوه میدانی انجام شده است. جامعه و نمونه آماری این پژوهش شامل تمامی مدیران و کارشناسان ارشد و نخبگان وزارت ورزش و جوانان ایران و همچنین نخبگان برنامه ریزی استراتژیک در ورزش کشور بود که پس از توزیع پرسشنامه، تعداد 257 پرسشنامه تکمیل و در فرایند تجزیه و تحلیل وارد شد. با توجه به اهداف تحقیق، جهت گرد آوری داده ها از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. ضریب پایایی کلی پرسشنامه پژوهش، طی یک مطالعه مقدماتی برابر با 87/0α= بدست آمد. روایی صوری و محتوایی با استفاده از نظران نخبگان و روایی سازه با بهره گیری از تحلیل عاملی تاییدی مورد بررسی و تایید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون های فریدمن، تحلیل عاملی تاییدی بهره گرفته شد. یافته های حاصل حاکی از آن است که تمامی 5 مانع مورد بررسی دارای نقش بازدارندگی قابل توجهی در اجرای استراتژی ها بوده و رتبه بندی آنها بترتیب عبارت اند از: موانع مدیریتی (58/75%)، موانع برنامه ریزی (23/74%)، موانع فردی (23/73%) ، موانع سازمانی (59/72%) و در نهایت موانع محیطی (06/71%). بررسی قابلیت برازش الگوی موانع اجرای برنامه های استراتژیک در وزارت ورزش و جوانان نشان داد که تمامی شاخص های تناسب در این مدل در محدوده قابل قبول قرار دارد (069/0 RMSEA<،86/0AGFI >، 92/0< GFI). مدیران و سیاست گذاران وزارت ورزش و جوانان و همچنین سایر سازمان های ورزشی در راستای اجرای استراتژی می توانند از این مدل و ابزار به عنوان الگویی جهت توجه به تمامی موانع پیش روی اجرای استراتژی و حل آنها استفاده نمایند.