هدف تحقیق حاضر توصیف وضع موجود والیبال در ایران با ارائة برنامة اجرایی در راستای بهبود مستمر است. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامة محقق ساختة توصیف وضع موجود والیبال استان هاست که روایی محتوایی و پایایی آن تأیید شد. جامعة آماری شامل کلیة استان های کشور (30 استان) بود. حجم نمونة آماری از طریق تعیین n نمونه در مطالعة راهنما برابر 12 استان به دست آمد. روش تحقیق از نوع پیمایشی، تحلیل محتوا و اقدام موردی است. یافته های پژوهش بر اساس آزمون کای اسکوئر نشان داد در رویکرد پشتیبانی نرم، در مؤلفة نیروی انسانی، به ویژه داوران و مربیان فعال، منابع مالی و حمایتکنندگان مالی، توسعة علمی و پژوهشی و فناوری اطلاعات (ICT) و توسعة استاندارد و ارزیابی، به خصوص در بخش سالن های آموزشی و زمین های روباز، محیط حقوقی، مدیریت و برنامه ریزی، به ویژه در بخش مسابقات داخلی استان ها و توسعة فرهنگی تفاوت معنیداری در مقایسة نسبت ها وجود دارد (05/0P<). در تمام این موارد 70 درصد استان ها در سطح بسیار پایینی قرار دارند. در مؤلفة نهادها و تشکیلات تفاوت معنیداری مشاهده نشد. در مبحث پشتیبانی سخت که شامل امکانات و زیرساخت و تجهیزات ورزشی است، به ویژه در بخش سالن های در دست ساخت، زمین های والیبال ساحلی و سایر تجهیزات ورزشی تفاوت معنیداری (5/0P<) وجود داشت و 82 درصد استان ها در سطح پایینی قرار دارند بنابراین وضع موجود والیبال استان ها به لحاظ رویکرد پشتیبانی نرم و سخت ناهمگون است؛ بنابراین با توجه به مقایسه با وضع مطلوب (Bench-Marking)، سوات (SOWT) به دست آمد. راهکارهای اجرایی توسعة ورزش والیبال بر اساس کمبودها و نظر خبرگان و استفاده از فرصت ها جمع بندی و وزن دهی شد و ملاک افزایش کمّی راهکارهای توسعه، متوسط نرخ رشد جمعیت ورزشکار در دوره های سه تا پنج و ده ساله بوده است که از طریق نظر کارشناسان اولویت بندی شد.
