هدف این تحقیق بررسی رابطه بین رفتار مربیان با اثربخشی گروهی آن ها از دیدگاه دانشجویان است. جامعه آماری این تحقیق را انشجویان شرکت کننده در اولین دوره المپیاد ملی ورزش دانشجویی تشکیل میدهد (372 نفر) که 190 نفر بر اساس فرمول کرجسی و مورگان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های مقیاس رهبری در ورزش (چلادوری وصالح، 1980) و اثربخشی گروهی (فردمن و یار براق، 1985) استفاده شد. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ برای مقیاس رهبری در ورزش 85/0 و اثربخشی گروهی 79/0 به دست آمده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها، علاوه بر آمار توصیفی از آمار استنباطی مانند ضریب همبستگی پیرسون، آزمون کولموگروف - اسمیرنوف، واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد بین اثربخشی گروهی و مؤلفه های سبک رهبری (رفتار آموزشی، رفتار دمکراتیک، رفتار حمایت اجتماعی و رفتار بازخورد مثبت) رابطه معنی داری وجود دارد (05/0p≤)، ولی بین اثربخشی گروهی و رفتار آمرانه رابطه ای وجود ندارد. همچنین، مقایسه رفتارهای مختلف مربیان نشان داد که در بین دانشگاه های کشور تنها در رفتار دمکراتیک اختلاف معنی داری وجود دارد و در میان رفتارهای دیگر، تفاوت معنی دار نیست. با توجه به نتایج تحقیق میتوان گفت که سبک رهبری مربیان از عوامل مؤثر بر بهبود اثربخشی گروهی است؛ بنابراین توصیه میشود مربیان از سبکهای رهبری مناسب استفاده کند.
