ارزیابی پیامدهای عضویت جمهوری اسلامی ایران در سازمان تجارت‌جهانی
حوزه های تخصصی:
دریافت مقاله
آرشیو
چکیده
سازمان تجارت جهانی، نهادی برای تسهیل هر چه بیشتر تجارت کالاها و خدمات‌است. سازوکار اجرایی اصلی آن، حذف موانع و تعرفه‌های تجاری بین کشورهای عضو است.کشورهایی که به عضویت این سازمان در می‌آیند باید ضوابطی را بپذیرند، و براساس آن،سیاستهای اقتصادی و تجاری خود را تنظیم نمایند. انگیزه اصلی تأسیس این نهاد بین‌المللی،تأمین تقاضا برای مازاد ظرفیت تولیدی در جهان است. بررسیهای بین‌المللی نشان می‌دهد که‌آزادسازی تجاری توصیه شده از سوی این سازمان بیشتر به نفع کشورهای صنعتی است که مازادظرفیت تولیدی بیشتری دارند. عضویت کشورمان در سازمان تجارت جهانی هنگامی از لحاظ اقتصادی توجیه‌پذیر است‌که سبب تسریع فرایند توسعه صنعتی کشور شود. برای این منظور باید قبلا مجموعه شرایط وامکاناتی فراهم آید که از جمله مهمترین آنها می‌توان به رشد مطلوب ظرفیت صادرات صنعتی،تحول نظام تصمیمگیری و سیاستگذاری تجاری و لزوم هماهنگی سیاستهای پولی، مالی‌تجاری و ارزی کشور اشاره کرد. تحقق یافتن این مجموعه شرایط، به هر صورت - عضویت یاعدم عضویت در سازمان تجارت جهانی - امری ضروری است. تا زمانی که این شرطها محقق‌نشده و تا زمانی که تجارت نفت خام، خارج از دستور مذاکرات تعرفه‌ای این سازمان قرار دارد،تعجیل برای عضویت کشورمان در سازمان تجارت جهانی، نه تنها ضرورت ندارد، بلکه به‌صلاح کشور هم نیست. دولت می‌تواند در فراهم ساختن زمینه تحقق این شرطها نقشی اساسی‌بر عهده بگیرد. بدین منظور، ابتدا دولت باید در کارآمدتر کردن فعالیت خود بکوشد. افزایش‌کارایی دولت باید در کوتاهترین زمان ممکن انجام شود. قسمت عمده تلاش سیاستگذاران بایدبر تسریع این فرایند متمرکز شود.تبلیغات
