۱.
در دهه‌های اخیر، نقش بازار سرمایه و گسترش حجم فعالیت در بازار بورس ارتباط نسبتابالایی با روند رشد اقتصادی کشورها داشته است. نقش بازار سرمایه در ایران و تحول آن نیز به‌عنوان یکی از بازارهای چهارگانه‌ای که تعادل عمومی در اقتصاد را پدید می‌آورد، همواره مطرح‌بوده است. در این مقاله، بازار سرمایه، به ویژه بازار بورس اوراق بهادار و تحولات آن را تحلیل‌کرده‌ایم و علتهای اصلی ایجاد نوسانها در بازار بورس را ارزیابی نموده‌ایم. سپس با توجه به‌تحلیلهای انجام شده، برای فعالتر کردن بازار بورس اوراق بهادار تهران، راهبردهایی متناسب بااوضاع اقتصادی ایران، ارائه داده‌ایم.
۲.
از دیرباز، اقتصاددانان در سراسر گیتی، برای تبیین ساختار تولیدی بین‌الصنایع وپیش‌بینی متغیرهای اقتصادی از مدلهای داده- ستانده سود جسته‌اند. از زمانی که لئونتیف به‌طراحی اصلی جدولهای داده-ستانده پرداخت، به تدریج این جدولها و فنون مرتبط با آن، جای‌خود را در برنامه‌ریزی اقتصادی، و به ویژه، در برنامه‌ریزی توسعه اقتصادی کشورهای در حال‌توسعه به دست آورد. از این نظر، کشورهای مختلف، همواره کوشیده‌اند تا جدول داده-ستانده‌روزآمد از اقتصاد خود داشته باشند، زیرا جدولهای داده-ستانده، کاربردهای متنوعی دارند. دراین مقاله، با استفاده از جدول داده-ستانده 1367 اقتصاد ایران، به یکی از کاربردهای آن، که‌بررسی تحلیل سازگاری سرمایه‌گذاری است، می‌پردازیم. برای این کار، ابتدا ضریبهای‌داده-ستانده و ترکیب اجزای تقاضای نهایی را محاسبه کرده‌ایم. سپس بر مبنای حل مدل‌داده-ستانده در مقاطع زمانی مختلف، بردار تولید ناخالص فعالیتها و بردار ارزش افزوده برحسب بخشهای ششگانه جدول همفزونی شده، برای سالهای 1378-1373 با توجه به‌هدفهای کمی برنامه دوم توسعه ایران در مورد اجزای تقاضای نهایی را به دست داده‌ایم. در پایان‌هم میزان سرمایه‌گذاری موردنیاز برآورد شده توسط الگوی داده-ستانده و سرمایه‌گذاری‌پیش‌بینی شده در برنامه دوم را با هم مقایسه نموده و سازگاری و عدم سازگاری آن را بررسی‌کرده‌ایم.
۳.
: در اجرای مفاد فصل نهم قانون برنامه وبودجه، سازمان برنامه و بودجه، هر شش ماه‌یک بار، گزارش پیشرفت عملیات عمرانی کشور را تهیه و منتشر می‌کند. از نتایج آن، در اصلاح‌روند اجرای پروژه‌های عمرانی بهره می‌گیرند. یافته‌های آخرین گزارش، یعنی گزارش نظارتی‌پروژه‌های عمرانی ملی نیمه نخست سال 1376 را در اینجا می‌آوریم.
۴.
برنامه‌ریزی توسعه جامع جوامع محلی، موضوعی است که همراه با پیدایش مفهوم‌توسعه نمود یافته و در دو دهه 1960 و 1970 بیشترین توجهات را به خود جلب نموده است.کمبود منابع انسانی برای برنامه‌ریزی در سطح روستا، ظرفیت مدیریتی اندک و دانش و تجربه‌ناکافی، سازمان بهره‌وری آسیا را بر آن داشت تا برای انتقال تجربیات و کمک به کشورهای عضوو برای تقویت برنامه‌های فقرزدایی، ایجاد اشتغال و مشارکت بیشتر زنان برنامه توسعه جامع‌جوامع محلی را در سال 1996 بنیان نهد. برای تدارک این برنامه، دو گردهمایی مقدماتی درسالهای 1996 و 1997 برگزار شد "چارچوب برنامه و سیاستها" و "راهبردهای توسعه جامع‌جوامع محلی" بررسی گردید و مقرر شد که یک همایش آموزشی هم برگزار گردد. این همایش‌در سال 1997 در (بنگلادش) با حضور 15 نماینده کشورهای منطقه آسیا و اقیانوسیه تشکیل‌گردید. برنامه همایش بیشتر در زمینه توسعه روستایی با هدف فقرزدایی، جلب مشارکت مردم درتوسعه روستا، تأمین اجتماعی و بهره‌گیری از استعدادهای مناطق روستایی برای سرمایه‌گذاری‌و حفظ جمعیت در روستاها اختصاص به بحث و نظر گذاشته شد. برای واژه جامع در این گردهمایی تفسیرهای متنوعی ارائه شد. جامعیت بخشی به معنای‌توسعه متوازن بخشهای اقتصادی، از قبیل صنعت و کشاورزی است. از جامعیت تابعی، مفهوم‌هماهنگی دستگاههای اجرایی برداشت می‌شود. جامعیت برنامه‌های اجرایی، در برگیرنده‌مفهوم همراهی ساخت زیربناها با تأمین خدمات اجرایی است. روشهای برنامه‌ریزی درشکل‌های بالا و پایین، پایین و بالا، مختلط و با مشارکت مردم اعمال شده است. امروزه در مورد مشارکت مردم در همه امور یک اصل شناخته شده و عامل مؤثر موفقیت‌برنامه‌های توسعه در سراسر جهان پذیرفته شده است. این اقبال به ویژه در سطح جوامع محلی‌عینیت یافته و توانمندی جامعه محلی، شامل تقویت ظرفیتهای نهادی و مردمی و تجهیز منابع‌را مورد تأکید قرار می‌دهد. در این صورت لازم است که برنامه‌ریزان، سیاستگذاران، مجریان، عوامل محلی، مربیان،کارگزاران، سازمانهای غیردولتی و رهبران جامعه محلی، در مورد مشارکت در این امر توجیه‌شوند و نسبت به آن متعهد گردند.
