الگوی راهکارهای کاهش آسیب های اجتماعی در دانش آموزان با تأکید بر اوقات فراغت از دید معلمان ورزش و مدیران مدارس با رویکرد آمیخته (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

هدف از پژوهش حاضر ارائه الگوی راهکارهای کاهش آسیب های اجتماعی در دانش آموزان، با تأکید بر اوقات فراغت از دید معلمان ورزش و مدیران مدارس، با رویکرد آمیخته بود. در پژوهش حاضر، شیوه گردآوری داده ها توصیفی پیمایشی و روش آمیخته (کیفی کمی) از نوع اکتشافی متوالی بود. مشارکت کنندگانِ پژوهش در بخش اول (کیفی)، برای اجرای مصاحبه میدانی، استادهای برجسته حوزه مدیریت ورزشی، متخصص در ورزش مدارس و اوقات فراغت؛ استادهای حوزه جامعه شناسی؛ و معلمان ورزش و مدیران مدارس برگزیده کرمانشاه بودند. این افراد (13 تن) به صورت هدفمند (از نوع معیاری) برای مصاحبه های کیفی در موضوعِ پژوهش انتخاب شدند و گزینش آن ها تا حد اشباع نظری ادامه یافت. در بخش دوم (کمی)، بعد از گردآوری اطلاعات حاصل از پژوهش کیفی، پرسش نامه (حاوی 40 گویه و در قالب 5 مؤلفه) تنظیم شد و در میان معلمان ورزش و مدیران مدارس شهر کرمانشاه (334 تن) به روش خوشه ای –تصادفی پخش شد. روایی و پایایی هر دو نسخه از سؤال های مصاحبه و پرسش نامه تأیید شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که راهکارها دربردارنده زیرساخت سازی (امکانات و اجرایی)، عوامل درونی (انگیزاننده فرهنگی، مشوق های جمعی و نگرش)، فرهنگی اجتماعی (فرهنگ سازی، مشارکت عمومی و ترغیب اجتماعی)، نرم افزاری (منابع دانشی و منابع انسانی)، و رفتاری (فردی و اجتماعی) هستند.