با توجه به رشد سریع گوشی های هوشمند و قابلیت های آن ها، این گوشی ها به یک رسانه شخصی ضروری برای جست وجوی اطلاعات، ارتباطات اجتماعی، فعالیت های اقتصادی و تبلیغاتی به خصوص در زمینه ورزش تبدیل شده اند. با توجه به نبود پژوهش در این زمینه، هدف از انجام دادن پژوهش حاضر، بررسی عوامل مؤثر در استفاده از این ابزار ارزشمند در ورزش بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه کردستان (280 نفر) در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری در سال 1397 بودند که همه آن ها به عنوان نمونه انتخاب شدند. درمجموع، از 201 پرسش نامه کامل (72 زن و 129 مرد) برای تجزیه وتحلیل استفاده شد. برای دستیابی به اهداف پژوهش، با بررسی پیشینه، پرسش نامه اولیه متناسب با هدف پژوهش تعریف شد. روایی صوری و محتوایی آن با استفاده از نظر هفت کارشناس و متخصص به وسیله مدل لاشه (84/0 = CVR) و روایی سازه آن با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی بررسی شد. همچنین، همسانی درونی پرسش نامه با آلفای کرونباخ تأیید شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و مدل معادلات ساختاری برای بررسی برازش مدل پژوهش استفاده شد. براساس نتایج پژوهش، ادراکات مدل پذیرش فناوری، ویژگی های خاص ورزش و نظریه جریان، تأثیر معنا داری بر تصمیم به استفاده از گوشی های هوشمند در ورزش داشتند؛ بنابر این، بازاریابان ورزشی می توانند با مدنظر قراردادن این عوامل و قابلیت های این فناوری ارزشمند، از آن در زمینه های گوناگون ورزشی استفاده کنند.