هدف تحقیق حاضر، بررسی رابطه انگیزه مشارکت ورزشی با میزان فعالیت بدنی دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود. روش تحقیق، از نوع توصیفی همبستگی و به شکل میدانی انجام شده است. جامعه آماری، کلیه دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی در سال تحصیلی90-89 (9175نفر) بودند. نمونه آماری، به تعداد 370 نفر و به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه ویژگی های فردی و پرسشنامه محقق ساخته انگیزه مشارکت ورزشی شامل 27سؤال در قالب شش خرده مقیاس است. روایی سازه از طریق تحلیل عاملی 752/0 و پایایی از طریق آلفا کرونباخ 92/0 محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) و سطح معنی داری (05/0=α) انجام گرفت. نتایج تحقیق نشان داد در هر دو گروه دختر و پسر، سلامت جسمانی مهم ترین انگیزه برای مشارکت ورزشی بود. لیکن، میزان فعالیت بدنی دختران 52/46 و پسران 12/68 دقیقه در هفته بود. به علاوه، بین انگیزه های لذت و شادابی، سلامت جسمانی و تعامل اجتماعی با میزان فعالیت بدنی دانشجویان رابطه مثبت معنی دار یافت شد. نتایج رگرسیون چندگانه، انگیزه های لذت و شادابی و سلامت جسمانی را به ترتیب قوی ترین پیش بینی کننده ها برای فعالیت بدنی آزمودنی ها نشان داد. با توجه به نتایج تحقیق توصیه می شود مسؤلین دانشگاه متناسب با انگیزه های دانشجویان، تسهیلات و فضاهای ورزشی، به ویژه در سطح خوابگاه ها را توسعه دهند تا از طریق افزایش میزان مشارکت ورزشی دانشجویان، سلامت جسمانی و روانی این خیل عظیم آینده سازان کشور بهبود یابد.
