اکبر قدرت نما

هدف اصلی پژوهش، مدلسازی عوامل مؤثر بر فعالیت بدنی افراد در پارک ها بود. روش تحقیق از نوع پیمایشی و به لحاظ هدف کاربردی بود. نمونه آماری پژوهش شامل 370 نفر از افراد مراجعه کننده به پارک های سطح شهر اهواز جهت انجام فعالیت بدنی، بود. ابزاراندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته بود که در سه بخش وضعیت محل زندگی، ساختار پارک ها و عوامل روانی-اجتماعی تنظیم شد که پس از تأیید روایی محتوا و سازه آن از طریق تحلیل عاملی در اختیار جامعه آماری قرار گرفت. داده ها نیزبا استفاده از مدل معادلات ساختاری در محیط نرم افزار PLS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که وضعیت محل زندگی، ساختار پارک ها و عوامل روانی-اجتماعی بر فعالیت بدنی شهروندان اهوازی تأثیر مثبت و معناداری دارد و ساختار پارک ها و عوامل روانی-اجتماعی، اثری تعدیل کننده بر فعالیت بدنی افراد می گذارد. بنابراین در شرایطی که امکان تغییر محل زندگی افراد و شاخص های مرتبط با آن مانند همجواری و نوع دسترسی وجود نداشته باشد، در وهله اول با تجهیز و افزایش کیفیت امکانات ورزشی و رفاهی پارک ها و در وهله دوم با تقویت عوامل روانی-اجتماعی می توان موانع محیطیِ ورزش افراد را تا حدودی مرتفع کرد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر تعاملی ساختار پارک ها و وضعیت محل زندگی بر فعالیت بدنی شهروندان اهوازی بود. روش پژوهش ازنوع پیمایشی و به لحاظ هدف، کاربردی بود. 370 نفر از افراد مراجعه کننده به پارک های سطح شهر اهواز برای انجام فعالیت بدنی نمونه آماری پژوهش را تشکیل دادند که به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه پژوهشگرساخته بود که در دو بخش وضعیت محل زندگی (14 سؤال) و ساختار پارک ها (17 سؤال) تنظیم شد. این پرسش نامه پس از تأیید روایی محتوا و سازه آن ازطریق تحلیل عاملی، دراختیار جامعه آماری قرار گرفت. داده های پژوهش با استفاده از مدل معادلات ساختاری در محیط نرم افزار پی.ال.اس. تجزیه وتحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که وضعیت محل زندگی و ساختار پارک ها بر فعالیت بدنی شهروندان اهوازی تأثیر مثبت و معناداری داشتند و نیز ساختار پارک ها، اثری تعدیل کننده بر فعالیت بدنی افراد گذاشتند. براساس یافته های پژوهش، در شرایطی که امکان تغییر محل زندگی افراد و شاخص های مرتبط با آن مانند هم جواری وجود نداشته باشد، با تجهیز و افزایش کیفیت امکانات ورزشی و رفاهی پارک ها می توان اثرهای منفی و مشکلات ناشی از محل زندگی افراد را که موانعی در استفاده از پارک ها به شمار می روند، مرتفع کرد و زمینه گرایش هرچه بیشتر شهروندان به انجام فعالیت های بدنی را فراهم آورد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه وضعیت محل زندگی با فعالیت بدنی و میانجی گری عوامل روان شناختی- اجتماعی بود. روش پژوهش از نوع پژوهش های همبستگی و کاربردی بود. نمونه آماری پژوهش، 370 نفر از افراد مراجعه کننده به پارک های سطح شهر اهواز برای انجام فعالیت بدنی بود که به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسش نامه پژوهشگرساخته بود که در دو بخش وضعیت محل زندگی و عوامل روان شناختی-اجتماعی تنظیم شد. داده های پژوهش با استفاده از پی.ال.اس. تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که علاوه بر رابطه مستقیم وضعیت محل زندگی و عوامل روان شناختی- اجتماعی با فعالیت بدنی شهروندان اهوازی، نقش میانجی گری عوامل روان شناختی-اجتماعی نیز مشاهده شده است؛ بنابراین، اگر امکان تغییر شاخص های مرتبط با محل زندگی افراد مانند هم جواری وجود نداشته باشد، با تقویت عوامل روان شناختی- اجتماعی از طریق آگاهی شهروندان از فواید چند گانه فعالیت بدنی و فعالیت های تفریحی، می توان موانع محیطی فعالیت بدنی را کاهش داد.

هدف تحقیق حاضر، بررسی رابطه انگیزه مشارکت ورزشی با میزان فعالیت بدنی دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود. روش تحقیق، از نوع توصیفی همبستگی و به شکل میدانی انجام شده است. جامعه آماری، کلیه دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی در سال تحصیلی90-89 (9175نفر) بودند. نمونه آماری، به تعداد 370 نفر و به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه ویژگی های فردی و پرسشنامه محقق ساخته انگیزه مشارکت ورزشی شامل 27سؤال در قالب شش خرده مقیاس است. روایی سازه از طریق تحلیل عاملی 752/0 و پایایی از طریق آلفا کرونباخ 92/0 محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) و سطح معنی داری (05/0=α) انجام گرفت. نتایج تحقیق نشان داد در هر دو گروه دختر و پسر، سلامت جسمانی مهم ترین انگیزه برای مشارکت ورزشی بود. لیکن، میزان فعالیت بدنی دختران 52/46 و پسران 12/68 دقیقه در هفته بود. به علاوه، بین انگیزه های لذت و شادابی، سلامت جسمانی و تعامل اجتماعی با میزان فعالیت بدنی دانشجویان رابطه مثبت معنی دار یافت شد. نتایج رگرسیون چندگانه، انگیزه های لذت و شادابی و سلامت جسمانی را به ترتیب قوی ترین پیش بینی کننده ها برای فعالیت بدنی آزمودنی ها نشان داد. با توجه به نتایج تحقیق توصیه می شود مسؤلین دانشگاه متناسب با انگیزه های دانشجویان، تسهیلات و فضاهای ورزشی، به ویژه در سطح خوابگاه ها را توسعه دهند تا از طریق افزایش میزان مشارکت ورزشی دانشجویان، سلامت جسمانی و روانی این خیل عظیم آینده سازان کشور بهبود یابد.

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطة وضعیت اقتصادی اجتماعی با میزان فعالیت بدنی دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود. این تحقیق توصیفی – همبستگی بوده و به روش میدانی انجام گرفته است. جامعة آماری کلیة دانشجویان کارشناسی در سال تحصیلی 90 – 89 به تعداد 9175 بودند که 370 نفر به روش تصادفی طبقه ای به عنوان نمونة آماری تعیین شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامة محقق ساخته در سه بخش مشخصات فردی، وضعیت اقتصادی – اجتماعی و میزان فعالیت بدنی بود (71 /0=α). برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، اسپیرمن و رگرسیون چندگانه) در سطح معناداری 05 /0 P≤ استفاده شد. یافته ها نشان داد از نظر وضعیت اقتصادی – اجتماعی 7 /51 درصد دانشجویان در طبقة متوسط و تنها 4 /1 درصد در طبقة بالا قرار دارند. میانگین فعالیت بدنی دختران 52 /46 و پسران 12 /68 دقیقه در هفته و مکان ورزش 80 درصد دانشجویان در خوابگاه بود. همبستگی ساده بین وضعیت اقتصادی – اجتماعی (277 /0 = r، 001 /0 = P) ، میزان درآمد (245 /0=r، 001 /0=P) ، طبقة اقتصادی (152 /0=r، 028 /0=P) و تحصیلات پدر (300 /0=r، 001 /0=p) با فعالیت بدنی دانشجویان رابطة مثبت معناداری نشان داد. تحلیل رگرسیون چندگانه میزان درآمد خانواده (001 /0=p، 616 /3=t) و سطح تحصیلات پدر (008 /0=p، 70 /2=t) را قوی ترین پیش بینی کنندة فعالیت بدنی دانشجویان نشان داد. در مجموع باتوجه به اینکه بیشتر دانشجویان از طبقة متوسط و مکان ورزش آنان خوابگاه است، به نظر می رسد مسئولان دانشگاه باید از طریق توسعة تسهیلات و فضاهای ورزشی به ویژه در سطح خوابگاه ها به حفظ سلامت و شادابی این آینده سازان میهن اسلامی توجه ویژه کنند