هدف این تحقیق بررسی ارتباط بین عدالت ادراک شده از رفتار مربی (عدالت رویه ای و عدالت بین فردی) با انسجام گروهی و موفقیت تیمی در تیم های لیگ برتر والیبال کشور است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه بازیکنان لیگ برتر والیبال کشور در سال 1387 است (164=n) و نمونه آماری نیز برابر با جامعه آماری است. بدین منظور، پس از تأیید روایی و پایایی پرسشنامه ها، برای بررسی عدالت رویه ای و عدالت بین فردی از پرسشنامه عدالت سازمانی کولکویت (2001) و برای بررسی انسجام گروهی از پرسشنامه محیط گروهی (GEQ) کارون، ویدمایر و براولی (1985) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری کولموگروف - اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون لون، آنووا و آزمون تعقیبی شفه استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد بین دو بُعد عدالت (رویه ای و بین فردی) با دو بعد انسجام گروهی (انسجام اجتماعی و انسجام تکلیف) رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. مقایسه عدالت ادراک شده و انسجام گروهی بین تیم هایی با عملکرد مختلف نیز نشان می دهد عدالت ادراک شده از رفتار مربی در تیم های موفق به صورت معنی داری بیش از تیم های ناموفق است، همچنین انسجام گروهی در تیم های موفق به صورت معنی داری بیش از تیم های کمتر موفق و ناموفق است. با توجه به یافته های تحقیق به مربیان ورزشی پیشنهاد می شود برای ارتقای انسجام تیمی به ادراکات بازیکنان از عدالت اهمیت دهند و در وضع رویه ها و تعاملات بین فردی بیش از پیش دقت کنند.
