راهبردهای آموزش در علوم پزشکی

مقدمه: اخلاق حرفه ای موضوعی است که امروزه بسیار مورد توجه قرار گرفته است، به طوری که اکثر حرفه ها از جمله حرفه تدریس نیز، به دلیل اقتضائات ویژه ای که دارد، نیازمند تدوین منشور اخلاق حرفه ای مخصوص به خود هستند. این مطالعه با هدف تعیین رابطه ی بین اخلاق حرفه ای و مؤلفه های آن (ویژگی های شخصیتی، دانش تخصصی، روش های تدریس، دانش روانشناختی، ارزشیابی استاندارد و قوانین آموزشی) با کیفیت تدریس در بین اساتید دانشگاه علوم پزشکی ارتش انجام شد. روش ها: از نظر هدف کاربردی و از نظر روش آن توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ارتش که در سال تحصیلی 1397-1396 مشغول به تحصیل هستند ، به تعداد 974 نفر بودند. حجم نمونه با مراجعه به جدول کرجسی و مورگان 175 نفر و با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه اخلاق حرفه ای تدریس نجفی و همکاران (1393) و کیفیت تدریس سراج (2002) بود. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون) انجام شد. یافته ها: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین اخلاق حرفه ای و کیفیت تدریس اساتید رابطه معناداری وجود دارد (01/0>p ، 438/0=r) معنادار می باشد. به عبارت دیگر هر چه میزان اخلاق حرفه ای در استادان بالاتر باشد، به احتمال بیشتری کیفیت تدریس آنها نیز بالاتر خواهد بود. نتایج معادله رگرسیونی نیز نشان داد که اخلاق حرفه ای قدرت پیش بینی کنندگی کیفیت تدریس را دارد (مقدار پیش بینی 348/0)، به این معنا که در صورت ثابت بودن سایر شرایط با افزایش یک واحد در اخلاق حرفه ای، کیفیت تدریس به اندازه 438/0 افزایش خواهد داشت. نتیجه گیری: اخلاق حرفه ای استادان دانشگاه علوم پزشکی ارتش کیفیت تدریس آنها را تحت تأثیر قرار می دهد، بنابراین رعایت ملزومات حرفه ای و اخلاقی اساتید در میزان کیفیت تدریس و اثربخشی یادگیری بهتر و مؤثرتر دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ارتش مؤثر است.

مقدمه: بسیاری از پدیده ها تغییر کرده اند، تغییر برای آموزش عالی و دانشگاه ها دیگر یک فرصت نیست، بلکه یک ضرورت است. بنابراین هدف از این پژوهش ارتقاء رقابت پذیری آینده واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی بود. روش ها: پژوهش از نوع توسعه ای و کاربردی با رویکرد آمیخته بود. جامعه و نمونه آماری در بخش کیفی شامل خبرگان علمی و دانشگاهی با پست های مدیریتی و در بخش کمی شامل اعضاء هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی سطح تهران می باشد. روش نمونه گیری در بخش کیفی و کمی به صورت نمونه گیری احتمالی و غیر احتمالی انتخاب شد. ابزار از نوع پرسشنامه محقق ساخته و اعتبار و روایی پژوهش، از روایی وابسته به معیار، محتوایی و سازه و برای پایایی از آزمون کرونباخ با درجه قابل قبول انجام پذیرفت تجزیه و تحلیل در بخش کمی از آمار توصیفی و در بخش کیفی از آمار استنباطی و مدل یابی معادلات ساختاری و تحلیل عاملی تاییدی از نرم افزارهای SPSS و LISREL استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که دانشگاه ها در تمامی این شاخص ها و ابعاد دچار مشکل هستند. مشکل از این جهت که به نظر پاسخ گویان که اساتید همین دانشگاه ها بوده اند، در تمامی شاخص ها و ابعاد عملکرد موجود با عملکرد مطلوب تفاوت معنی داری دارد. نتیجه گیری: بنابراین و با توجه به نتایج مطالعه باید گفت که دانشگاه های استان تهران نتوانسته اند به نتبجه مطلوب دست یابند و در تمامی ابعاد و شاخص ها ضعیف عمل کرده اند و در ادامه باید بر شاخص های ارتقا و پیشرفت آموزشی تاکید بیشتری شود.

مقدمه: هوش هیجانی مجموعه توانایی هایی است که قابلیت کلی فرد را در پاسخ به نیازهای محیطی و تنش تحت تاثیر قرار می دهد. با توجه به اینکه مطالعات اندکی در خصوص هوش هیجانی و رابطه ان با تنش صورت گرفته لذا این مطالعه با هدف بررسی هوش هیجانی و ارتباط آن با استرس دانشجویان پرستاری در محیط بالین صورت گرفته است. روش ها: این مطالعه توصیفی- همبستگی بر روی 350 نفراز دانشجویان پرستاری که در زمان مطالعه در دانشگاه علوم پزشکی تبریز مشغول به تحصیل بودند انجام گرفت. برای جمع آوری داده ها ازمشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه هوش هیجانی Sibria shiring و پرسشنامه تنش دانشجویان پرستاری در بالین کوهن استفاده گردید. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی در نرم افزار SPSS نسخه21 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: طبق نتایج، میانگین سنی دانشجویان در محدوده 83/2 ± 47/22 بود. میانگین و انحراف معیار هوش هیجانی45/9 ± 73/105 و میانگین و انحراف معیار تنش دانشجویان 08/13 ± 70/47 بود. ضریب همبستگی پیرسون بین هوش هیجانی و تنش در دانشجویان پرستاری ارتباط آماری معکوس و معنی داری را نشان داد(05/0>P). نتیجه گیری: دانشجویان از سطح بالایی از هوش هیجانی برخوردار بودند و از نظر تنش نیز حد متوسطی را تجربه می کردند. همچنین بین هوش هیجانی و تنش در دانشجویان پرستاری ارتباط آماری معکوس و معنی داری وجود داشت که نشان دهنده این است که با افزایش هوش هیجانی در دانشجویان تنش در محیط بالین آنها کمتر می گردد.

مقدمه: تمرین تنفس ریتمیک با هدف کاهش اضطراب و کنترل شاخص های فیزیولوژیک بیماران می تواند موجب افزایش توانایی آنها در مقابله با بیماری ها باشد. این مطالعه با هدف تمرین تنفسی ریتمیک به شیوه بازخوردی بر کاهش اضطراب بیماران تحت عمل جراحی تمپانوپلاستی انجام شد. روش ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی، یک گروهی است که در سال 1397 در یکی از مراکز درمانی شهر تهران انجام شد. جامعه پژوهش شامل کلیه بیماران تحت عمل جراحی تمپانوپلاستی بودند. نمونه های واحدهای مورد پژوهش به روش نمونه گیری تصادفی ساده با توجه به معیار ورود از بین بیمارانی که کاندید جراحی تمپانوپلاستی بودند؛ انتخاب شدند و آموزش تمرین تنفس ریتمیک در دو موقعیت (شب قبل از عمل در بخش و صبح روز عمل در اتاق عمل) و سطح اضطراب بیماران نیز دردو نوبت ( قبل و بعد از جراحی) اندازه گیری شد. یافته ها: براساس یافته های این پژوهش میانگین سنی واحدهای مورد پژوهش 16/43 با انحراف معیار 16/12 بود. اکثر واحدهای مورد پژوهش(4/60 درصد) زن و سطح تحصیلات افراد دیپلم و بالاتر بود(2/79 درصد). همچنین نتایج نشان داد که میزان اضطراب بیماران قبل و بعد از اجرای تنفس ریتمیک در دو موقعیت بخش بستری و اتاق عمل کاهش و تفاوت معنی داری داشت(P<0.05). نتیجه گیری: روش تنفس ریتمیک به عنوان یک مداخله غیرتهاجمی، ایمن، آسان و ارزان می تواند جهت کاهش اضطراب بیماران تحت عمل جراحی تمپانوپلاستی مورد استفاده قرار گیرد. لذا استفاده از این روش به پرستاران جهت ارتقاء سلامت بیماران توصیه می شود.

مقدمه: هزاره سوم با تأکید بر رویکرد آموزش مادام العمر و توجه به اصول یادگیری یونسکو که مبتنی بر بینش ، دانش، توانش و پرورش و بالندگی است. شیوه های آموزش و یادگیری را دگرگون ساخته، و چشم انداز جدیدی را در بحث آموزش و سبک های یادگیری در جهت خودکارامدی مطرح ساخته است. لذا هدف کلی از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر سبک های یادگیری بر خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دستیاران بالینی دانشگاه علوم پزشکی مازندران بود. روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی _ پیمایشی است. جامعه آماری 570 نفر از دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دستیاران بالینی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در نیمسال اول سال تحصیلی 97-1396 بودند. حجم نمونه بر طبق جدول به روش تصادفی طبقه ای 234 نفر انتخاب شد. ابزار اندازه گیری، شامل دو پرسش نامه به شرح پرسش نامه سبک های یادگیری و خودکارآمدی بود. تجزیه وتحلیل داده ها از طریق آزمون های تحلیل واریانس یک راهه، تعقیبی توکی و رگرسیون با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 انجام گرفت. یافته ها: میزان خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان بالاتر از حد متوسط است. شیوه های یادگیری (تجربه عینی، مشاهده تأملی، مفهوم سازی انتزاعی و آزمایشگری فعال) بر خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان تأثیر مثبت و معنادار دارند. همچنین سبک های یادگیری بر خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دستیاران بالینی دانشگاه علوم پزشکی مازندران تأثیر معناداری دارند و میزان خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان با سبک یادگیری واگرا، بیشتر از سایر سبک ها است. نتیجه گیری: پژوهش فوق می تواند چشم انداز جدیدی در راستای تغییر سیاست های کلی مدیران و مسئولان دانشگاه علوم پزشکی مازندران در راستای بازبینی برنامه ها و توجه و تمرکز بر برنامه ریزی های مبتنی بر سبک یادگیری دانشجویان ایجاد کند و از این طریق موجبات بهبود عملکرد تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان را فراهم سازد.

مقدمه: آموزش به بیمار از حقوق اساسی بیماران می باشد. موانع زیادی در آموزش به بیمار و عوامل مدیریتی در اجرای آن وجود دارد. بررسی تاثیر آموزش، جزو موارد مهم فرآیند آموزش به بیمار محسوب می گردد که نیاز به برنامه ریزی خاص و کنترل و ارزیابی های مکرر دارد. مطالعه موانع آموزش به بیمار از دی د بیم اران ب ستری و پرستاران شاغل و تاکید بر امر آموزش به بیمار و اثربخشی آموزش های ارائه شده به بیماران ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر اثربخشی آموزش بیماران بستری و تعیین اولویت بندی این عوامل طراحی شد. روش ها: این مطالعه از نوع کاربردی است و بصورت مقطعی در بازه زمانی شهریور تا بهمن ۱۳۹۶ در بیمارستان بقیه الله(عج) اجرا شده است. با توجه به محدود بودن جامعه هدف، ۱۶۸ نمونه برای این مطالعه تعیین شد که بصورت نمونه گیری تصادفی وارد مطالعه شدند. در این تحقیق از دو پرسشنامه بعنوان ابزار تحقیق استفاده شده است. پرسشنامه عوامل موثر بر اثربخشی آموزش بیماران و پرسشنامه چک لیست ارزشیابی اثربخشی آموزش پرستار به بیمار و مددجو می باشد. رگرسیون Backward در این تحقیق برای تعیین عوامل موثر بر اثربخشی آموزش استفاده شد.یافته ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که هر دو روش کار-محور با سطح معنی داری (۰۱/۰> p) از روش سنتی دستوری-ترجمه بهتر نتیجه داده اند. در مقایسه دو روش کار-محور با یکدیگر، روش تعاملی-مشارکتی از روش معمولی در ارتباط با خودکارآمدی بهتر عمل کرد (۰۱/۰> p) ولی در مورد مانع نگرشی، علیرغم اختلاف ۵ نمره ای در میانگین دو گروه به نفع روش تعاملی-مشارکتی در دادن نگرش مثبت، به لحاظ آماری تفاوت معنی داری مشاهده نشد (۲۶۶/۰ > p). نتیجه گیری: این مطالعه بر روی ۱۶۸ نفر اجرا شد. ۷۹ نفر مرد (۴۷٪) و ۸۹ نفر زن (۵۳٪) هستند. ۴۱.۷٪ از شرکت کنندگان کمتر از ۴۰ سال سن و مدرک تحصیلی ۶۹٪ از شرکت کنندگان نیز لیسانس است. نتایج نشان داد که تمامی سازه ها بر روی نمره ارزیابی اثر معنی دار (05/0>P) آماری نشان دادند.

مقدمه: تلاش برای شناسایی موانع موجود در لایه های برنامه ریزی آموزش زبان انگلیسی در مدارس ایران به عنوان یک ضرورت آموزش و پرورش مطرح است. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی موانع و راهکارهای موجود در لایه های برنامه ریزی آموزش زبان انگلیسی با استفاده از تجربه ی متخصصین تعلیم و تربیت در مدارس ایران است روش ها: مطالعه کیفی حاضر با رویکرد پدیدارشناسی در پاییز 1397 بر روی 21 متخصص تعلیم و تربیت در حوزه آموزش زبان انگلیسی انجام شد. این مطالعه به روش نمونه گیری هدفمند و تا اشباع داده ها، با رعایت محرمانه بودن اطلاعات و امکان ترک مطالعه در هر زمان که مایل بودند، ادامه یافت. روش جمع آوری داده ها از طریق مصاحبه عمیق باز و نیمه ساختاریافته انجام گرفت. یافته ها: با تحلیل داده های به دست آمده، 3 مولفه اصلی و 46 مولفه فرعی استخراج شد. مولفه های اصلی موانع در لایه برنامه ریزی شامل زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی، زمان کم آموزش و حجم زیاد مطالب بود. مولفه های اصلی موانع در لایه اجرا شامل شروع آموزش از پایه هفتم، تمرین و تکرار کم، عدم ارزشیابی درست بود. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان داد که از میان مولفه های فرعی به دست آمده از تحلیل پاسخ های متخصصین تعلیم و تربیت در حوزه آموزش زبان انگلیسی، باید معلمان متخصص و آشنا با روشها و متدهای جدید تدریس در مدارس ایران به کار گرفته شود. واژگان کلیدی: آموزش زبان انگلیسی، تجربیات متخصصین، سطوح برنامه ریزی، مدارس ایران

مقدمه: آموزش به عنوان اولین گام در فعالیت های بشری محسوب می شود. حضور دانشجویان در کلاس های نظری نقش موثری در یادگیری و آینده شغلی آن ها دارد. بنابراین، در این مطالعه به بررسی علل عدم حضور دانشجویان در کلاس های آموزشی در دانشگاه علوم پزشکی تبریز از منظر دانشجویان پرداختیم. روش ها: این مطالعه توصیفی-مقطعی، در بین 277 دانشجوی مقطع دکتری حرفه ای (دندان پزشکی، پزشکی، داروسازی) در مقطع علوم پایه در سال 1397 دانشگاه علوم پزشکی تبریز با استفاده از پرسش نامه 26 سوالی ( 5 گزینه ای با نمره گذاری از 1 تا5 در چهار حیطه)انجام گرفت. در پایان داده ها آنالیز توصیفی شد. یافته ها: طبق میانگین نمرات حاصل از منظر دانشجویان دندان پزشکی، پزشکی، داروسازی، دو حیطه ی تاثیر گذار در غیبت توان علمی و روش استاد (0.3±3.5، 0.66±2.93، 0.45±3.17) و شرایط فردی دانشجو برای حضوردر کلاس، از قبیل اشتغال، علاقه به رشته و غیره، (0.47±3.1، 0.55±2.83، 0.59±2.83) بود. مهم ترین عامل غیبت دانشجویان از کلاس از حیطه شرایط فردی دانشجو برای حضوردر کلاس، کم خوابی شب قبل کلاس (4.14) می باشد وکم اثر ترین عامل ازحیطه شرایط زمانی و مکانی برگزاری کلاس، مختلط بودن کلاس(1.50) بود. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت علاقه به موضوع کلاس، کیفیت ارائه درس، رابطه موثر استاد و دانشجو بر حضور در کلاس باید در فرآیند جذب اساتید جدید و نیز غربالگری اساتید حاضر راهکارهایی اندیشید. هم چنین با توجه به اهمیت برنامه ریزی آموزشی و زمان تشکیل کلاس، برنامه آموزشی روزانه نیز مورد بازبینی قرار گیرد.

مقدمه: اجرای شیوه یادگیری مبتنی بر وظیفه در دانشجویان تکنولوژیست اتاق عمل می تواند بسیار حایز اهمیت باشد. چرا که به دلیل کمبود اتاق عمل های بیمارستانی آنها نمی توانند همزمان با گذراندن واحد های تئوری، کارآموزی آنها را نیز داشته باشند؛ لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر اجرای شیوه ی آموزشی مبتنی بر وظیفه در مقایسه با شیوه روتین بر میزان دانش و مهارت بالینی دانشجویان تکنولوژیست اتاق عمل انجام شد. روش ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود که طی آن 57 نفر از دانشجویان اتاق عمل ترم 6 به روش سر شماری و با داشتن ویژگی های ورود به مطالعه، انتخاب شده و به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. سپس تحت آموزش با دو شیوه یادگیری مبتنی بر وظیفه و روش روتین قرارگرفتند. قبل و بعد از آموزش، میزان دانش پایه و مهارت های عملی آنها با استفاده از آزمون کتبی چهار گزینه ای و چک لیست مشاهده ای، ارزیابی و مقایسه شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری Spss نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که پس از اجرای آموزش با شیوه یادگیری مبتنی بر وظیفه، اختلاف معنی داری بین میانگین نمرات آزمون دانش و مهارت عملی دانشجویان گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد ایجاد شد. همچنین نتایج موید این مطلب است که سرعت عمل دانشجویان در اجرای عملکرد بر اساس چک لیست مشاهده ای عملکرد درگروه مورد به صورت معنی داری بیشتر از گروه شاهد است. این موضوع در حوزه جراحی بسیار ارزشمند و قابل تامل است(0.001>P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، آموزش به شیوه ی آموزش مبتنی بر وظیفه(TBL)، شیوه ای موثر در آموزش بالینی دانشجویان تکنولوژیست اتاق عمل است. لذا بکارگیری این شیوه آموزشی به کلیه مسئولین آموزش تکنولوژیست های اتاق عمل توصیه می شود.

مقدمه: با توجه به اهمیت بالای انگیزش پیشرفت یک دانشجو در پیشرفت تحصیلی این پژوهش با هدف بررسی نقش روش های تدریس و تعامل استاد و دانشجو در انگیزه پیشرفت تحصیلی دانشجویان مشروطی صورت گرفت. روش ها: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را تمامی دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی در سال تحصیلی 1397-1398 که به دلیل مشروطی به مرکز مشاوره دانشگاه مراجعه کرده بودند، تشکیل دادند. از تعداد 786 دانشجوی مشروطی مراجعه کننده به مرکز مشاوره با توجه به جدول مورگان 260 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و پرسشنامه های تعامل استاد و دانشجو هرناندز لوپز و همکاران (2016)، روش های تدریس گراشا و ریچمن (2000) و انگیزش پیشرفت هارتر (1981) با رعایت اصول اخلاقی اجرا و جمع آوری شد. جهت تجزیه وتحلیل داده های پژوهش از روش آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شده است. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد بین نمره کل انگیزش پیشرفت با تعامل استاد و دانشجو، سبک تدریس تخصصی و سبک تدریس تعاملی رابطه مثبت معناداری به دست آمد. همچنین بین انگیزش پیشرفت درونی با تعامل استاد و دانشجو و همچنین سبک تدریس تعاملی و سبک تدریس تسهیل گر رابطه مثبت معناداری وجود دارد و بین انگیزش پیشرفت بیرونی با تعامل استاد و دانشجو سبک تدریس تخصصی، سبک تدریس اقتدار رسمی، سبک تدریس تعاملی و سبک تدریس تسهیل گر رابطه معناداری دارد. همچنین سبک های تدریس تخصصی، تعاملی، اقتدار رسمی، مدل شخصی و تعامل استاد و دانشجو قادر به پیش بینی انگیزش پیشرفت در دانشجویان است. همچنین سبک تدریس تعاملی و تسهیل گر، انگیزش پیشرفت درونی و سبک تدریس تعاملی و سبک تدریس تسهیل گر و تعامل استاد و دانشجو، انگیزش پیشرفت بیرونی را پیش بینی کردند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده اساتید می توانند با ایجاد موقعیت های پویا و برانگیزاننده در یادگیری، فراگیران را یاری کنند تا با توجه به علائق و توانایی های خویش به تجربه اندوزی و یادگیری بپردازند؛ بدین ترتیب زمینه ی ظهور انگیزه پیشرفت در آن ها فراهم می شود.

مقدمه: بهسازی شرایط ارتقای موفقیت تحصیلی دانشجویان شاهد و ایثارگر جزو مسئولیت های اساسی مدیران دانشگاه ها و بنیاد شهید و امور ایثارگران به شمار می رود. در این راستا پژوهش حاضر به شناسایی، طبقه بندی، رتبه بندی و ارزیابی وضعیت موجود عوامل موثر بر موفقیت تحصیلی دانشجویان شاهد و ایثارگر دانشگاه های آزاد اسلامی شهر تهران پرداخته است. روش ها: این پژوهش از نگاه هدف کاربردی است و در زمره پژوهش های کمی- کیفی قرار می گیرد. ارائه الگو با رویکرد استقرایی و با روش دلفی انجام شده است. بدین منظور از 20 نفر از خبرگان رشته های علوم تربیتی و مدیریت آموزش عالی و همچنین مدیران و کارکنان بنیاد شهید انقلاب اسلامی طی سه مرحله نظرسنجی شده است. آزمون الگو با روش های تحلیل عاملی تأییدی و تحلیل مسیر با کمک نرم افزار پی.ال.اس انجام شده است. جامعه آماری این بخش نیز شامل دانشجویان شاهد و ایثارگر مشغول به تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی در شهر تهران به تعداد 1217 نفر بوده است که از میان آنها 386 نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده ها نیز پرسشنامه ای محقق ساخته بوده است. برای ارزیابی وضعیت موجود ارکان این الگو در جامعه هدف نیز از آزمون تی تک نمونه ای با استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس استفاده شده است. یافته ها: الگوی ارائه شده شامل چهار بعد اصلی بوده است: عوامل فردی، عوامل محیطی، عوامل آموزشی و تسهیلات و امکانات. اعتبارسنجی الگو نیز توان تبیین گری مناسب عوامل چهارگانه شناسایی شده بر موفقیت تحصیلی این دانشجویان را تایید کرده است. نتیجه گیری: بهسازی وضعیت موجود عوامل ارائه شده در قالب این الگو توسط مدیران دانشگاه و بنیاد شهید انقلاب اسلامی می تواند به پرورش این دانشجویان برای ایفای نقش موثرتر در جامعه یاری رساند. توجه به ضریب تاثیر و وضعیت موجود این عوامل می تواند به ارتقای اثربخشی این اقدامات کمک کند.

مقدمه: اضطراب و نگرانی عملکرد تحصیلی دانش آموزان نوجوان را تحت تاثیر قرار می دهد. در این راستا روش های درمانی مختلفی از جمله ایمن سازی روانی و آموزش توجه برای کاهش اضطراب و نگرانی از سوی پژوهشگران پیشنهاد شده است. هدف پژوهش حاضر مقایسه و بررسی اثربخشی این دو روش درمانی بر نگرانی و اضطراب دانش آموزان نوجوان استعداد درخشان مراغه بود. روش ها: این پژوهش، یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان نوجوان استعداد درخشان شهر مراغه تشکیل دادند. از جامعه مذکور تعداد 45 نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در سه گروه جایگزین شدند. دو گروه درمانی، درمان های فوق را دریافت کردند و برای گردآوری داده ها، پرسشنامه های نگرانی پنسیلوانیا (میر و همکاران، 1990) و پرسشنامه ی اضطراب (بک و همکاران 1998) را تکمیل کردند. داده های پژوهش از طریق تحلیل واریانس چند عاملی در نرم افزار SPSS مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که هر دو درمان در مقایسه با لیست انتظار، موفق به کاهش علایم دانش آموزان(0001/0p<) شد. همچنین نتایج نشان داد تکنیک آموزش توجه در متغیر نگرانی بیشتر از درمان ایمن سازی موثر بود. نتیجه گیری: به عنوان نتیجه گیری می توان گفت، هر دو روش آموزش توجه و ایمن سازی روانی در کاهش شدت نگرانی اثر بخش بودند و تکنیک آموزش توجه می تواند به عنوان یکی از تکنیک های موثر در کاهش نگرانی دانش آموزان در نظر گرفته شود.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر درس افزار آموزشی تولید شده بر مبنای الگوی طراحی آموزشی MMS** بر میزان یادگیری و یادداری درس هدیه های آسمانی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی انجام گرفته است. روش ها: روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل، به شیوه چهارگروهی سولومون اجرا شده است. جامعه مورد مطالعه شامل تمام دانش آموزان دختر پایه ششم شهر تهران در سال تحصیلی 98-97 بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای، منطقه دو آموزش و پرورش انتخاب و سپس دو مدرسه انتخاب و تعداد 60 دانش آموز پایه ششم به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و در چهار گروه، گمارش تصادفی شدند، گروه آزمایشی در معرض متغیر مستقل بر اساس الگوی MMS در 6 جلسه آموزشی، آموزش دیدند. در گروه کنترل الگوی روش تدریس مرسوم (سخنرانی) جهت آموزش آزمودنی ها به کار گرفته شد. پژوهشگر از آزمون یادگیری محقق ساخته با 15 سؤال استفاده کرده است. یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که درس افزار آموزشی تولیدشده بر مبنای الگوی طراحی آموزشی MMS بر میزان یادگیری شناختی، نگرشی و مهارتی و نیز بر میزان یادداری شناختی، نگرشی و مهارتی دانش آموزان تأثیر دارد. نتیجه گیری: درس افزار آموزشی تولیدشده بر مبنای الگوی طراحی آموزشی MMS مؤثر بر میزان یادگیری و یادداری دانش آموزان از اثربخشی لازم جهت استفاده در آموزش درس هدیه های آسمانی برخوردار است.

مقدمه: یکی از اهداف مهم در بسیاری از پژوهش های تربیتی و روانشناسی بررسی عواملی است که موجب افزایش یا کاهش اشتیاق تحصیلی در دانشجویان می شود. ازاین رو هدف مطالعه حاضر بررسی نقش حمایت اجتماعی و کمال گرایی در اشتیاق تحصیلی دانشجویان پرستاری و مامایی کرج بود. روش ها: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی شهر کرج در سال تحصیلی 1398-1397 بودند. که به روش نمونه گیری طبقه ای، 312 نفربر اساس جدول مورگان 310 نفر انتخاب و به پرسشنامه های اشتیاق تحصیلی فردریکز و همکاران (2004)، حمایت اجتماعی واکس و همکاران (1986) و مقیاس کمال گرایی چندبعدی تهران بشارت (1386) پاسخ دادند. برای آزمون فرضیه ها از تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام استفاده شد. یافته ها: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی شهر کرج در سال تحصیلی 1398-1397 بودند. که به روش نمونه گیری طبقه ای، 312 نفربر اساس جدول مورگان 310 نفر انتخاب و به پرسشنامه های اشتیاق تحصیلی فردریکز و همکاران (2004)، حمایت اجتماعی واکس و همکاران (1986) و مقیاس کمال گرایی چندبعدی تهران بشارت (1386) پاسخ دادند. برای آزمون فرضیه ها از تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام استفاده شد. نتیجه گیری: حمایت اجتماعی و کمال گرایی، عامل مهمی در اشتیاق تحصیلی دانشجویان پرستاری و مامایی است.

مقدمه: امروزه شایستگی فرهنگی از مباحث مهم در حوزه سلامت است زیرا از مهم ترین عوامل در رشد و توسعه نظام سلامت برخورداری از نیروهای انسانی با شایستگی فرهنگی لازم در کنار سایر شایستگی های تخصصی است. به رغم اهمیت این واژه به نظر می رسد بعلت فقدان هم اندیشی در مفهوم شایستگی فرهنگی در آموزش پزشکی، تعریف یکسان و مشخصی از آن ارائه نشده است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی جامع مفهوم شایستگی فرهنگی و تعیین سطوح آن در آموزش پزشکی است. روش ها: در این مطالعه کیفی در ابتدا با روش کتابخانه ای به مرور مقالات و اسناد بین المللی پرداخته شد. سپس در گام دوم مصاحبه نیمه ساختاریافته با 15 نفر از مطلعین کلیدی حوزه شایستگی فرهنگی دانش آموختگان علوم پزشکی انجام شد و در گام سوم نتایج حاصله در جلسه گروه کانونی با حضور 5 نفر از متخصصان به بحث و بررسی رسید و یافته های زیر به دست آمد. یافته ها: در تعریفی که با استفاده از تحلیل نتایج مصاحبه ها و نیز با الهام از پیشینه پژوهش و جمع بندی نهایی جلسه کانونی اساتید ارائه گردید بیان شد که" دانش آموخته شایسته علوم پزشکی از حیث شایستگی فرهنگی کسی است که توانایی تعامل مؤثر با افراد دارای فرهنگ های متفاوت (شامل بیمار، همراهان وی و همکاران) برای ارائه خدمات اثر بخش تر بهداشتی و درمانی را دارا باشد". بر این اساس شایستگی فرهنگی در 3 سطح فردی (انسانی)، دانشگاهی (فارغ التحصیل دانشگاهی) و حرفه پزشکی (درک چند فرهنگی برای فارغ التحصیل دانشگاهی) طبقه بندی می شود. نتیجه گیری: از آنجا که در ایران شایستگی فرهنگی می تواند پاسخی مناسب به تنوع قومیت و فرهنگ موجود در جامعه باشد پیشنهاد می شود ضمن ارائه مفهوم جامع از شایستگی فرهنگی در برنامه های آموزش پزشکی به هم اندیشی جهت ارائه الگوهای مناسب شایستگی فرهنگی در دانش آموختگان علوم پزشکی نیز پرداخته شود.