درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از مطالعه حاضر تدوین چارچوب جامعه شناختی سرمایه فرهنگی در ورزش ایران می-باشد. روش تحقیق از نوع کیفی با رویکرد تحلیل جامعه شناختی پدیده های ورزشی انتخاب شد. مشارکت کنندگان شامل دو بخش منابع انسانی و منابع اطلاعاتی بود. مشارکت کنندگان به تعداد قابل کفایت، به صورت هدفمند و برمبنای رسیدن به اشباع نظری انجام شد (16نفر و 63سند). ابزار پژوهش شامل مصاحبه های اکتشافی نیمه ساختارمند به همراه مطالعه کتابخانه ای نظام مند بود. روایی ابزار براساس شایستگی علمی نمونه، روایی ابزار براساس اعتبار حقوقی و علمی نمونه، نظر خبرگان و توافق بین مصححان ارزیابی و تائید گردید. جهت تحلیل یافته ها از روش کدگذاری مفهومی چندمرحله ای (باز، گزینشی و موضوعی) با رویکرد تحلیل سیستمی و جامعه شناختی استفاده شد. سطوح و منظرها به ترتیب اثرگذاری- اثرپذیری بین متغیرهای زیر مجموعه آن ها شامل ظرفیت-های مولد، سازوکارهای پیشران، دستاوردهای توزیعی و کارکردهای قابل انتظار سرمایه فرهنگی در ورزش بود. بطور کلی متولیان و ذینفعان در ورزش کشور در برنامه ها و اهداف خرد و کلان در خصوص ورزش کشور و دخیل بودن سرمایه فرهنگی در ورزش کشور، توجه داشته باشند که خانواده و سبک زندگی ورزش مدار، آموزش و تحصیل ورزش محور، جایگاه ورزش در طبقه اجتماعی و همچنین سرمایه انسانی در ورزش را به عنوان ظرفیت های مولد سرمایه فرهنگی در ورزش کشور در نظر بگیرند.

مقدمه: با توجه به استفاده گسترده از آموزش مجازی در دانشگاه های کشور، ضرورت ادامه آموزش در قالب آموزش الکترونیک در بحران کرونا، به عنوان روش جایگزین آموزش حضوری و همچنین بهره گیری از تجارب و دیدگاه استادان در راستای بهبود کیفیت و کمیت آموزش الکترونیک در آینده، سبب شد تا مطالعه ای با عنوان واکاوی تجارب استادان علوم ورزشی از چالش ها و رهاوردهای آموزش مجازی در دوره همه گیری کرونا طراحی و اجرا شود. روش پژوهش: پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و طرح پدیدارشناسانه توصیفی صورت گرفت. مشارکت کنندگان در پژوهش، استادان علوم ورزشی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان بودند که به روش نمونه گیری هدفمند ملاک مدار انتخاب شدند. فرایند مشارکت در پژوهش، تا زمان اشباع داده ها ادامه پیدا کرد. به منظور گردآوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختاریافته عمیق و برای تحلیل محتوای داده های کیفی از روش کلایزی استفاده شد. یافته ها: بر اساس تحلیل تجارب مشارکت کنندگان، پنج تم اصلی (ناکارامدی تدریس دروس عملی، نبود بسترهای مورد نیاز آموزش مجازی، ضرورت توجه به ملاحظات حین تدریس، کیفیت ارزشیابی و رهاوردهای آموزش مجازی) و 26 مضمون مشخص شد. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها مشخص شد تدریس آنلاین دروس عملی، از مطلوبیت کافی برخوردار نیست، ازاین رو پیشنهاد می شود از شیوه های جایگزین و مکمل منطبق با اهداف آموزشی فراگیران در این دروس با رعایت پروتکل های بهداشتی استفاده شود. همچنین با توجه به ضعف بسیار در سامانه های آموزش مجازی، بهتر است زیرساخت ها تقویت شده و از سامانه های مناسب تری استفاده شود.

شرکت ها همواره بدنبال روش هایی برای ارتقاء برندهای خود هستند و تبلیغات از طریق ورزش یکی از بهترین روش ها می باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی نقش تبلیغات روی لباس داوران لیگ برتر فوتبال بر آگاهی از برند در بینندگان تلویزیونی بود. مطالعه پیش رو از منظر ماهیت و هدف از نوع کاربردی و همچنین از نوع تحقیقات نیمه تجربی با یک گروه پیش آزمون و پس آزمون بود که جمع آوری داده ها به شیوه میدانی صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل بینندگان تلویزیونی بازی های لیگ برتر فوتبال بود که 30 نفر نمونه به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه استاندارد آگاهی از برند بود. روایی ابزار با استفاده از نظر متخصصان و پایایی ابزار با استفاده از آزمون ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. پرسشنامه تحقیق در دو نوبت (قبل و دو ماه پس از شروع لیگ برتر) توزیع و جمع آوری شد. جهت تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی (فراوانی، درصد فراوانی، شاخص های مرکزی و پراکندگی) و آمار استنباطی (آزمون کولموگروف اسمیرنف و آزمون تی وابسته) استفاده شد. نتایج نشان داد در تمامی مولفه های متغیر آگاهی از برند پس از دو ماه از شروع لیگ برتر تغییر معنی داری حاصل شده است. به نظر می رسد قابلیت برندینگ توسط داوران فوتبال نیز قابل انجام است و فدراسیون فوتبال می تواند در پیشنهاد بسته های تبلیغاتی به شرکت های تجاری با تاکید بر حضور داوران در همه صحنه های بازی در قاب تلویزیون، از این قابلیت بهتر استفاده نماید.

باتوجه به پیچیدگی مسئولیت مربیگری وابعاد گسترده ایی که این حرفه دارد، نیاز می باشد افراد علاقمند به این شغل جهت پیشرفت خود، و مسئولین ورزشی جهت کسب موفقیتهای ورزشی، تلاش کنند. این تحقیق کیفی و روش آن از نوع نظریه داده بنیاد رویکرد نظام مند بوده است. مشارکت کنندگان در تحقیق را 28 نفر از صاحب نظران بسکتبال تشکیل داده اند که به صورت هدفمند و مبتنی بر اشباع نظری انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، مصاحبه نیمه ساختاریافته بود و جهت بررسی روایی از معیارهای اسکینر و جهت اطمینان از پایایی، از روش پایایی باز آزمون استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از روش کدگذاری باز، محوری وگزینشی استفاده شد، جهت ممیزی پژوهش از شاخص های اعتبار، انتقال، قابلیت اعتماد و تأییدپذیری استفاده شد. یافته های این تحقیق در بخش کدگذاری باز 182 کد با فراوانی 424 واحد بود، در بخش کدگذاری محوری بیش از 50 مقوله فرعی و در مرحله بعد 11 کد احصاء شد که در سه مقوله اصلی  مفاهیم راهبردهای فردی، ومفاهیم راهبردهای مدیریتی و مفاهیم راهبردهای فرهنگی و اخلاقیات قرار داده شدند. با اقتباس از نتایج تحقیق، تلاش دوسویه مربی و فدراسیون، موجب ارتقاء عملکرد مربیان و حرکت آنها درجهت پیشرفت در حرفه مربیگری می شود لذا به مربیان پیشنهاد می شود راهبردهای فردی بدست آمده در تحقیق وهمچنین به مسئولین پیشبرد امور بسکتبال نیز توصیه می شود راهبردهای مدیریتی احصاء شده را در صدر فعالیتها و وظائف خود قرار دهند و هر دو، همسو و باهم برای ارتقاء راهبردهای فرهنگی و اخلاقی تلاش کنند تا در نهایت، موجبات پیشرفت و ارتقاء مربیگری در بسکتبال را موجب شوند.

مقدمه: اشتغال پایدار، به معنی ثبات و استمرار فرصت های شغلی و حمایت از افراد به منظور ماندن و پیشرفت در یک شغل تعریف شده است. پژوهش حاضر نیز با هدف طراحی الگوی اشتغال پایدار دانش آموختگان علوم ورزشی ایران انجام گرفت. روش پژوهش: روش تحقیق با استفاده از نظریه داده بنیاد و در چارچوب رویکرد کیفی انجام گرفت. جامعه آماری، خبرگان آگاه به موضوع تحقیق بودند. روش نمونه گیری نظری بود. برای جمع آوری داده ها، مصاحبه های عمیق و نیمه ساختاریافته با خبرگان انجام گرفت. داده ها پس از 16 مصاحبه به اشباع نظری رسید. برای سنجش اعتبار، انتقال و تأییدپذیری، یافته های پژوهش به مشارکت کنندگان ارائه و دیدگاه های آنها اعمال شد. از روش توافق درون موضوعی برای قابلیت اعتماد استفاده شد که 82/0 گزارش شد. یافته ها: نتایج داده ها حاکی از تأثیر عوامل متعددی بر اشتغال پایدار دانش آموختگان علوم ورزشی ایران است که می توان به عوامل علی (مهارت های اشتغال، برنامه درسی، نیازسنجی، توسعه صنعت ورزش، انگیزشی و حمایتی)، زمینه ای (سیاستگذاری و برنامه ریزی، اقتصادی، ارتباط دانشگاه با جامعه و صنعت، صلاحیت حرفه ای در ورزش)، مداخله گر (فناوری، فرهنگی- اجتماعی، سیاسی، بازسازی جایگاه علوم ورزشی، ارتباطات و شبکه سازی)، راهبردها (جست وجوی شغلی، بازطراحی کارآموزی، خصوصی سازی و کارآفرینی در صنعت ورزش، رفع موانع قانونی، مسئولیت پذیری آموزش عالی، توجه به بسترهای جدید و تأسیس سازمان نظام تخصصی ورزش) و پیامدها (توسعه فردی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و توسعه انسانی پایدار) اشاره کرد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق، الگوی ارائه شده می تواند به عنوان مبنایی برای اقدامات لازم در ایجاد اشتغال پایدار دانش آموختگان علوم ورزشی مورد استفاده سیاستگذاران و تصمیم گیران حوزه اشتغال در ورزش قرار گیرد.

اهداف توسعه منابع انسانی، در تمامی جوامع، اساساً در زمینه حذف تبعیض جنسیّتی و تأمین سلامت روانی و جسمانی است و ورزش همواره به دنبال آن بوده است تا دنیایی عاری از محرومیت و محدودیت را عرضه نماید. هدف این پژوهش، شناسایی پیامدهایی است که ممنوعیت حضور زنان ایرانی در استادیوم های فوتبال و تماشای مسابقات مردان به همراه داشته است. در این پژوهش که به روش کیفی- تحلیلی صورت گرفت، 45 متخصص حوزه ورزش و سلامت زنان از دانشگاه های برتر کشور، در سال 1399، مورد مصاحبه قرار گرفتند. شیوه نمونه گیری نظری و هدفمند بود. تحلیل داده ها با شیوه کدگذاری باز و محوری صورت پذیرفت. پس از کدگذاری مفاهیم، دو مفهوم پیامدهای مثبت و پیامدهای منفی شناسایی شدند. در دسته پیامدهای منفی، 24 مفهوم در قالب 3 مقوله پیامدهای روانی، اجتماعی و فرهنگی، و در بخش پیامدهای مثبت 4 مفهوم در قالب مقوله پیامدهای فرهنگی شناسایی و مدل آن ترسیم شد. درنتایج این پژوهش نشان داد که این ممنوعیت بیشترین آسیب را به لحاظ اجتماعی و روانی وارد می نماید و مقوله های مثبت و منفی فرهنگی با آثار کمتری قرار گرفتند. انتظار می رود تا مدیران و مسئولان جهت تأمین سلامت روانی زنان مشتاق به تماشای فوتبال تدبیری اساسی بیندیشند.

سازمان های امروزی با افزایش شتاب، پیچیدگی و غیرقابل پیش بینی بودن تغییر مواجه هستند و بقای سازمان در محیط متغیر و رقابتی به توانایی آن در توسعه کارکنانش بستگی دارد. هدف اصلی این پژوهش طراحی الگوی توسعه منابع انسانی وزارت ورزش و جوانان بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و در چارچوب رویکرد کیفی انجام شده است. جامعه آماری شامل خبرگان و صاحب نظران دانشگاهی، مدیریتی و اجرایی بودند که با استفاه از روش گلوله برفی نمونه گیری انجام شد و با هماهنگی قبلی با متخصصان، مصاحبه های کیفی نیمه ساختار یافته انجام شد. مصاحبه ها تا مرحله اشباع نظری ادامه یافت (14=n) برای تحلیل داده ها از تکنیک تحلیل موضوعی (تم) استفاده شد. جهت اطمینان از روایی پژوهش، بررسی توسط اعضاء (مصاحبه شوندگان) و روش چند سویه نگری منابع داده ها و برای محاسبه پایایی کدگذاری های انجام شده، از روش های پایایی باز آزمون و پایایی توافق درون موضوعی (توافق بین دو کدگذار) استفاده گردید. پس از پیاده سازی محتوای مصاحبه ها و تحلیل مقدماتی آن ها، کدها یا مفاهیم اولیه شناسایی و به منظور دستیابی به مقوله های اصلی کدهای مشابه در یک طبقه قرار گرفتند. یافته های تحقیق نشان داد که مهم ترین عوامل توسعه منابع انسانی در وزارت ورزش و جوانان شامل عوامل سازمانی، عوامل شغلی، عوامل فردی و در نهایت راهبردهای توسعه منابع انسانی می باشند. پیاده سازی این مدل می تواند ساختاری نظام مند در چارچوب ضوابط برای توسعه کارکنان وزارت ورزش و جوانان بوجود آورد.

مقدمه: هدف از این تحقیق تحلیلی بر نقش کارگزار بازیکنان فوتبال در نقل و انتقالات داخلی بود. روش پژوهش: روش تحقیق توصیفی از نوع تحلیلی بود که به روش میدانی اجرا شد و از لحاظ هدف کاربردی بود. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی بازیکنان فوتبال حاضر در لیگ برتر خلیج فارس بودند که با استفاده از فرمول کوکران، 226 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه محقق ساخته ای بود که روایی محتوای آن ضمن بررسی دقیق متون و ادبیات تحقیق، با نظرخواهی از متخصصان آشنا با حوزه تحقیق (8 نفر) تأیید شد. سایر شاخص های همسانی درونی مانند پایایی مرکب، متوسط واریانس استخراجی، حداکثر واریانس مشترک و متوسط واریانس مشترک بررسی و تأیید شد. همچنین به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و روش های آمار استنباطی (تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تأییدی مرتبه دوم) استفاده شد. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که مهم ترین نقش کارگزاران در نقل و انتقال داخلی بازیکنان فوتبال به ترتیب شامل نقش مذاکره کننده (90/0)، نقش بازاریاب (86/0)، نقش حقوقدان (84/0)، سازماندهی کننده (79/0)، حسابدار (75/0) و نقش پشتیبان (65/0) بود. نتیجه گیری: در مجموع باید اذعان کرد که مطابق با نظرهای نمونه آماری فعالیت کارگزارهای بازیکنان فوتبال کاملاً مشابه نیست و تجربه کارهای قبلی و متنوع آنها اغلب به آنها امکان می دهد نقش های مختلفی را ایفا کنند.

مقدمه: هدف تحقیق حاضر شناسایی فرایند شکل گیری موانع ارتقای شغلی و مؤلفه های تأثیرگذار بر اکوسیستم شغلی بانوان در سازمان های ورزشی ایران بود. روش پژوهش: این تحقیق با ماهیت اکتشافی و روش کیفی با استفاده از راهبرد نظریه داده بنیاد انجام گرفت. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از رویکرد کلاسیک نظریه داده بنیاد که توسط گلیزر ارائه شده، استفاده شد. از روش نمونه گیری نظری- هدفمند و تکنیک نمونه گیری افراد شاخص و گلوله برفی برای انجام مصاحبه های عمیق استفاده شد. در مجموع 11 مصاحبه با خبرگان و متخصصان دارای پژوهش در حوزه زنان و نیز مدیران زن دارای مناصب مدیریتی انجام گرفت و پژوهش به اشباع نظری و کفایت رسید. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد موانع ارتقای شغلی بانوان در سازمان های ورزشی ایران یک مدل زنجیره وار از اثرگذاری تعاملی چهار مقوله فرهنگ جامع شغلی، فشار اجتماعی، کنش ها و تعاملات فردی و سازمانی و اکوسیستم جنسیت زدگی هستند که هریک به اجزا و موانع کوچک تر تقسیم شده اند. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش، پیشنهاد می شود در راستای تسهیل ارتقای زنان به مناصب مدیریتی ورزش، متناسب با اسناد بالادستی و سیاستگذاری های اشتغال زنان، سیاستگذاران ورزش مسیر پیشرفت زنان به سطوح مدیریتی را در قالب یک مجموعه عوامل و فرایندمحور در نظر بگیرند و در راه حذف موانع و تقویت نقاط قوت زنان برنامه ریزی کنند.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر شناسایی و تحلیل چالش های استارت آپ ها در حوزه کسب وکارهای ورزشی با رویکرد تحلیل مضمون بود. روش پژوهش: روش پژوهش کیفی و بر اساس رویکرد تحلیل مضمون بود. خبرگان و صاحبان استارت آپ ها و کسب وکارهای ورزشی به عنوان جامعه آماری این پژوهش در نظر گرفته شدند. روش نمونه گیری هدفمند بود. ابزار تحقیق مصاحبه بود که از 13 نفر به عمل آمد. مصاحبه با خبرگان و استادان بیانگر روا بودن ابزار پژوهش (مصاحبه) بود. برای سنجش پایایی نیز از روش توافق درون موضوعی استفاده شد. داده های حاصل از این مطالعه با نرم افزار QSR Nvivo تحلیل شد. یافته ها: نتیجه تحلیل داده ها شش مضمون فرعی (مالی و اعتباری، قانونی و حقوقی، کسب وکار و بازاریابی، سازمانی و اداری، سخت افزاری و نرم افزاری و عدم آموزش مناسب) در قالب سه مضمون اصلی (عدم حمایت مالی از کسب وکارها، وجود قوانین و مقررات سخت و عدم وجود نیروی انسانی) در رابطه با چالش های استارت آپ ها در حوزه کسب وکارهای ورزشی بود که در قالب یک مدل ارائه شدند. نتیجه گیری: بنابراین ذی نفعان و فعالان حوزه کسب وکارهای ورزشی می توانند ضمن شناخت چالش ها و مشکلات شکل گیری استارت آپ های ورزشی، زمینه توسعه این پدیده نوظهور در حوزه ورزش را فراهم کنند.

مقدمه: هدف از این پژوهش، شناسایی موانع مشارکت معلولان کم بینا و نابینای شهر قزوین در فعالیت های بدنی است. روش تحقیق از نوع توصیفی و علی و از نوع تحقیقات کاربردی است. روش پژوهش: جامعه آماری شامل نابینایان و کم بینایان شهر قزوین در سال 1398 (1930N=) بود که بر مبنای جدول کرجسی و مورگان 320 نفر به روش نمونه گیری تصادفی منظم انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته با 35 سؤال در شش مؤلفه شامل عوامل بازدارنده فردی، زمانی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و جغرافیایی- مکانی در طیف پنج ارزشی لیکرت بود که روایی آن پس از مشورت و تأیید 10 نفر خبره و متخصص این حوزه تأیید و پایایی آن با آلفای کرونباخ 98/0 محاسبه و در بین نمونه مستخرج از جامعه آماری توزیع شد. در این پژوهش از آمار توصیفی و از شاخص های مرکزی همچون میانگین و شاخص های پراکندگی مانند انحراف استاندارد و آمار استنباطی توسط آزمون کولموگروف- اسمیرنوف به منظور نشان دادن وضعیت توزیع و نرمال بودن یا نبودن داده ها و از آزمون T برای مقایسه تفاوت بین میانگین ها و از آزمون فریدمن برای رتبه بندی شاخص ها و عوامل تأثیرگذار استفاده شد. تحلیل آماری این پژوهش به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد عوامل بازدارنده اقتصادی، جغرافیایی– مکانی، اجتماعی، زمانی، فرهنگی و فردی به ترتیب بیشترین مانع را در مشارکت معلولان کم بینا و نابینا در فعالیت های بدنی ایجاد می کنند. همچنین پژوهش ها نشان داد بین اولویت بندی موانع مشارکت معلولان کم بینا و نابینا در فعالیت های بدنی تفاوت های آماری معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: اگر مسئولان کشور خواهان رشد و توسعه ورزش در بین افراد نابینا و کم بینا هستند، باید با توجه ویژه و برنامه ریزی برای آنان از پیامدهای مخرب بی توجهی به این موضوع پیشگیری کنند. بدیهی است که گسترش مشارکت نابینایان و کم بینایان در فعالیت های بدنی تشریک مساعی همه مسئولان، خانواده ها و خود فرد را در این زمینه می طلبد.

انتقال ناصحیح و عدم تبدیل علم به عمل، یک شکاف جدی در ورزش به شمار می رود و چالش مدیریتی صاحبان و سرمایه گذاران دانش این است که چگونه دانش تولیدی را به جریان بازده اقتصادی تبدیل کرده و یافته های علمی خود را تجاری سازی کنند. بنابراین هدف از انجام این پژوهش، طراحی مدل تجاری سازی پژوهش های علوم ورزشی است. پژوهش حاضر از روش کیفی و با ماهیت اکتشافی- بنیادی انجام گرفت. داده های پژوهش از طریق نمونه گیری هدفمند با تکنیک گلوله برفی و بر اساس مصاحبه های عمیق نیمه-ساختاریافته با خبرگان حوزه تجاری سازی جمع آوری شد. شمار مشارکت کنندگان در پژوهش با استفاده از شاخص اشباع نظری به 17 نفر رسید. داده ها بر اساس گراندد تئوری و با رویکرد ساختگرا مورد کدگذاری و تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. درک تفسیری دقیق و کدگذاری های اولیه، متمرکزشده و نظری مشخص کرد که پدیده تجاری سازی پژوهش های علوم ورزشی در صورتی عینیت می یابد که مؤلفه های اصلی آن یعنی تابش ها، بازتابش ها، آفرینش ها و کنش ها به خوبی پیاده سازی شوند. مدل به دست آمده فراسوی دیدگاه های متعارف و سرسپردگی محض به سیاست های بیرونی و توسعه به روش فرادست به فرودست، بر رویکردهای کنشگرشناسانه و رابطه دیالکتیک کنشگر-واقعیت تأکید دارد و می تواند نقطه آغازی برای گفتمان سازی این پدیده و نهادینه سازی آن در جامعه و اقتصاد ورزش باشد. نکته قابل توجه این است که این مدل می تواند کارآمدی تولید دانش و پژوهش را افزایش داده و این وضعیت را به جایگاه مطلوب کارآفرینی دانشگاهی و تجاری سازی دستاوردهای پژوهشی نزدیک تر نماید.

پژوهش حاضر با هدف انجام مطالعه تطبیقی راهکارهای ترویج ورزش سالمندی در کشورهای منتخب و ارائه اقدامات عملی در ایران طراحی شده است. مطالعه ای تطبیقی با راهبردی کیفی است و داده های پژوهش با تکنیک اسنادی از اسناد و مدارک، دستورالعمل ها، مقالات، طرح های تحقیقاتی و منابع اینترنتی مرتبط با ورزش سالمندی کشورهای منتخب پژوهش (آمریکا، کانادا، فنلاند، بریتانیا و ژاپن) جمع آوری شده و با الگوی تطبیقی جورج بردی در چهار مرحله توصیف، تفسیر، همجواری و مقایسه تحلیل شده اند. بر اساس چهار عامل فردی، اجتماعی، سازمانی و محیطی اطلاعات مشروح و معتبر این کشورها، استراتژی ها و راهکارهای عملی برای پیاده سازی در ایران در اختیار محققین قرار گرفتند. ترویج سواد تندرستی، ایجاد امکان دسترسی، نهادینه سازی ورزش سالمندی، ارتقای فرهنگ عمومی برای ورزش سالمندی، حمایت ازاستراتژی های ترویج، حمایت و مشارکت اجتماعی، سالمند پذیرکردن جوامع، دوگانه ی محرومیت/ بهره مندی،مشارکت نهادهای دولتی و خصوصی، تدوین برنامه های کلان مدیریتی، تلفیق دوگانه سنتی/ نوین در برنامه ها، طراحی و برنامه ریزی شهری با تاکید برسبک زندگی فعال و ارتقای کمی وکیفی فضاهای شهری از جمله این استراتژی ها بودند. با استفاده از روش تعمیم پذیری متعادل از برخی تاکتیک ها و اقدامات عملی استخراجی کشورها به عنوان راهبردهای ترویج ورزش سالمندی در ایران استفاده گردید. به نظر می رسد طراحی و اجرای برنامه و دستورالعمل ملی ورزش سالمندی و ترویج آن در کشور ما که در سال های آتی به کشوری با جمعیت بالای سالمند تبدیل می شود امری ضروری است.

هدف از پژوهش حاضر شناسایی موانع بلوغ مدیریت دانش همراستا با کسب و کار در ورزش ایران است. این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی است که به صورت میدانی انجام شده و در ردیف تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری شامل اعضای هیئت علمی مدیریت ورزشی دانشگاه های دولتی و آزاد و متخصصین ادارات کل ورزش و جوانان بود. روش نمونه گیری روش تصادفی – طبقه ای بود و برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 23 3 ،PLS انجام شد. برای تعیین موانع از آزمون بارتلت، KMO تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی استفاده شد. نتایج نشان داد که 11 عامل به عنوان موانع در سازمان های ورزشی شناسایی شدند که شامل عدم پشتیبانی و نبود زیرساخت سازمانی مدیریت دانش، عدم ارتباط مدیریت دانش با کسب و کار و استراتژی های آن، مطلوب نبودن عوامل مدیریتی و محیطی مدیریت دانش، نبود امنیت و ضعف مدیریت فناوری اطلاعات، نداشتن استراتژی و اهداف مدیریت دانش، ضعف ساختار و فرایندهای سازمانی مدیریت دانش، عدم توجه به مدیریت پروژه و توانمندسازی کارکنان در ارتباط با مدیریت دانش، مدیریت ناکارآمد منابع انسانی دانش محور، نبود حکمرانی مدیریت دانش، کیفیت پایین دانش، فناوری اطلاعات و سیستم های مدیریت دانشی و کارایی و اثربخشی پایین سیستم های مدیریت دانش در سازمان های ورزشی می باشد.