1. علم و فنآوری، به عنوان محور اصلی توسعه ملی، به ویژه در دهههای اخیر، درکشورها مطرح گردیده و برنامهریزی و سیاستگذاری ملی در زمینههای علم و فنآوری، سهممهمی در برنامهها را به خود اختصاص داده است. کشورهای توسعه یافته نیز راهبردها وراهکارهای نوینی در این بخش مطرح نموده و تغییرات اساسی در شرف شکلگیری است. 2. شرایط محیطی درونی و برونی و سرعت تغییرات آن (زمینههای اقتصادی، سیاسی،زیستمحیطی و اجتماعی) وضعیتی را به وجود آورده است که برای برنامهریزی میان مدت وبلندمدت انعطافپذیری را میطلبد و هر کشوری نیازمند شناخت شرایط و چگونگی تغییراتآن بوده تا کمترین صدمه را ببیند و بتواند توسعه ملی پایدار را مستقر نماید. 3. سرمایهگذاریها، تواناییها و امکانات فعلی کشور در زمینه علم و فنآوری طی برنامههایگذشته شکل گرفته است و شرایط جدید ایجاب مینماید با نگرشی نظاممند نسبت به آینده،امکانات موجود، نقطه آغازین حرکت طراحی گردد. 4. ارکان علم و فنآوری در چهار زمینه علوم و آموزش عالی، تحقیقات، خدمات علمی،فنآوری مورد بحث قرار گرفته و با توجه به امکانات بالقوه و بالفعل کشور و همچنین نگرش بهآینده و شرایط محیطی متغیر، سلسله مراتب برنامهریزی، عناوین اصلی و جهتگیریها در هربخش بیان گردیده است.