حضور صادرکنندگان ایرانی در بازار جهانی خدمات فنی و مهندسی، در سالهای اخیر،با جدیت بسیاری توسط دست‌اندرکاران بخشهای خصوصی و دولتی پیگیری شده و ثمره این‌تلاشها به صورت انعقاد بیش از پنجاه قرارداد ارائه خدمات فنی و مهندسی با مشاوران وپیمانکاران ایرانی، درآمده است. نبود برنامه و راهبردی مشخص و منسجم برای هدایت فعالیتها،یکی از نقاط ضعف مهم در این عرصه است. در این مقاله کوشیده‌ایم تا در چارچوب قواعد انجام‌فرایند برنامه‌ریزی راهبردی، یک الگوی نمونه پیشنهادی از هدفها و راهبردهای مناسب برای‌صادرات خدمات فنی و مهندسی کشور، ارائه نماییم.
