در این مقاله، کوشیده‌ایم نقش محوری برنامه‌ریزی، آموزش و پژوهش را در صنایع‌برجسته نشان دهیم. نخست، سیمای جهان صنعت در دنیای امروز را ترسیم می‌نماییم. نقش‌برنامه را در برنامه‌ریزی برجسته دانسته و معتقدیم که هر برنامه‌ای باید با عنایت ویژه به آمایش‌سرزمین، برنامه‌ریزی راهبردی، برنامه‌ریزی توسعه، برنامه‌ریزی نیروی انسانی، برنامه‌ریزی‌آموزشی و برنامه‌ریزی درسی تنظیم و تدوین گردد. آن گاه نقش آموزش در جهان صنعت را تبیین‌می‌نماییم و به این نتیجه می‌رسیم که هر گونه آموزش صنعتی، متضمن آموزش طرز تفکرصنعتی، مهارتهای ذهنی صنعتی و مهارتهای فیزیکی صنعتی می‌باشد. قویا توصیه می‌کنیم که‌برای ایجاد تغییر در رفتار افراد در دنیای آموزش صنعتی، از آموزشهای ایدئولوژی و رابطه آن باصنعت، آموزش توجیهی، آموزش عمومی، آموزش قبل از کار، آموزش حین کار، آموزش خارج‌از کار و آموزش مداوم استفاده بهینه گردد. مربیان صنعتی می‌توانند انواع آموزش صنعتی را ازطریق روشهای مختلف تدریس در بخش مهارت آموزی، همچون روش سخنرانی، روش‌نمایش دادن، روش کنفرانسی (گردهمایی)، روش اجرا کردن، روش شاگرد-استادی و روش‌چند حسی به کار گیرند. سرانجام، با ارائه آمارهای مستند، وضعیت پژوهش در کشور را روشن نموده و اطلاعات‌مفیدی برای مدیران آموزش و کارشناسان صنایع فراهم آورده‌ایم. تعداد کل پژوهشگران علمی‌و فنی کشور که در امور پژوهشی فعالیت دارند، 44039 نفر است. هزینه‌های پژوهشی کشور500 میلیارد ریال است که این مبلغ 0/53 درصد محصول ناخالص داخلی و 1/7 درصد بودجه‌عمومی دولت می‌شود. همچنین فعالیتهای علمی و فنی در سطح ملی را نیز آورده‌ایم. مجموعاپروژه‌های جاری و پایان یافته، 20449 پروژه است که 85 درصد از این پروژه‌ها در بخش‌دانشگاهی و 15 درصد در بخش غیردانشگاهی است و بیشترین پروژه‌ها در زمینه‌های کاربردی‌است. در ضمن، وضعیت پژوهشگران کشور با کشورهای دیگر مقایسه شده است. نسبت‌پژوهشگران و کارشناسان، به هر یک میلیون نفر جمعیت در کشور، 493 نفر بوده است که این‌رقم از کشورهای آمریکای لاتین (364 نفر) و کشورهای عربی (363 نفر) بیشتر است، ولی‌فاصله این شاخص
