در پژوهش حاضر، دو دسته متغیر شناسایی شده و در فرضیه، ارتباط مثبت و معناداراین دو دسته متغیر دنبال گردیده است. این دو دسته متغیر، شامل متغیر توسعه و متغیر امکانات‌زیربنایی و اجتماعی می‌باشند. بدین مفهوم که استان‌هایی که امکانات زیربنایی و اجتماعی‌بیش‌تری دارند، از حیث متغیر توسعه نیز وضعیت بهتری خواهند داشت. در بیان نظری این‌مسئله می‌توان گفت که مناطقی که از امکانات زیربنایی و اجتماعی بیش‌تری برخوردارند، اگرعوامل بازدارنده‌ای وجود نداشته باشد، باید از حیث متغیرهای توسعه نیز در جایگاه بالاتری‌قرار گیرند. با استفاده از این دو دسته متغیر، با روش آماری تاکسونومی، استان‌های کشوررتبه‌بندی گردیده‌اند و پس از آن به وسیله ضریب هم بستگی گاما، ارتباط بین رتبه‌ها به دست‌آمده است. ضریب هم بستگی بین رتبه‌ها در پژوهش حاضر، 50 درصد به دست آمده که ازلحاظ آماری و با آزمون T-Test کاملا معنادار می‌باشد.
