نظام مدیریت مخارج عمومی در حال دگرگونی است. روشهای سنتی مدیریت مخارج،با محدودیتهای جدی در تعیین وظایف جاری و آینده مواجه می‌باشند. روشهای جدید، باهدف بهبود مدیریت مخارج عمومی، که بر ایجاد سازمانهای وظیفه‌گرا، موافقتنامه‌های‌عملکرد، و مناقصه‌ها و قراردادهای رقابتی تأکید دارند، از توان بالقوه شایان توجهی در انجام این‌وظایف برخوردار هستند. ولی شناسایی جنبه‌های تفصیلی این روشهای جدید بسیار ضروری‌است به طوری که این روشها موجب ایجاد دولت سایه‌ای نگردد، یا دولتی که به برخورد ضعیف‌با قراردادها و معاملات با اشخاص ثالث ادامه می‌دهد.
