هدف از پژوهش حاضر، تحلیل عوامل مؤثر بر کارایی مربیان و بازیکنان در رده های پایه فوتبال ایران می باشد. روش این پژوهش، پیمایشی بوده و از نوع مطالعات کاربردی می باشد که به شکل میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری آن را تمامی بازیکنان رده سنی جوانان و امید (زیر 23 سال) فوتبال ایران تشکیل دادند که متأسفانه اطلاعاتی در مورد تعداد آنان موجود نمی باشد. با این توجه به استفاده از فرمول تعیین حجم کوکران در شرایط نامشخص بودن جامعه، 2000 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب گردیدند. پرسشنامه پژوهش حاضر پرسشنامه استاندارد کارایی مربیان بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش حاضر از روش های آماری تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل مسیر به وسیله نرم افزارهای اس پی اس اس و اموس استفاده گردید. نتایج تحلیل عاملی نتایج نشان می دهد که در مجموع، چهار عامل حدود 89 درصد از واریانس ها را شامل می شوند و عوامل انگیزشی با تأثیر 503/0 ، بیشترین تأثیر را بر روی افزایش عملکرد بازیکنان دار د. همچنین، یافته ها حاکی از این هستند که عوامل انگیزشی با تأثیر 489/0 ، دارای بیشترین تأثیر بر روی کارایی مربیان فوتبال رده های پایه کشور می باشد؛ بنابراین، توصیه می شود مربیان رده های پایه فوتبال کشور به اهمیت عوامل انگیزشی بر روی کارایی خود و بازیکنان توجه کنند.
