پیش از مبعوث شدن حضرت محمّد مصطفی صلیالله علیه و آله، اغلب مردم سرزمین حجاز پرستش بت ها را مرام خویش قرار داده بودند. این نوشتار با رویکردی تحلیلی و بررسی اسنادی، تلاش دارد تا ضمن اشاره ای اجمالی به بت پرستی حاکم در جزیره العرب، نوع نگرش آنها به حقیقت غایی را در پرستش این بت ها به تصویر بکشد. از یافته های این پژوهش به دست میآید که در بت پرستی، شرک عرضی بر آنها حاکم بوده است. همچنین وجه شرک در آنها به دو حیثیت «شرک در ربوبیت تکوینی» و «شرک در الوهیت» باز میگردد. به عبارت دیر، به اعتقاد مشرکان، بتان و ارواح ماوراء آنها از یکسو، در تدبیر بخشی از عالم نقش داشتند و از سوی دیگر، این امور شایسته پرستش تلقّی شده اند.
