در این مقاله، روشی برای ارزیابی و اندازه‌گیری میزان قدرت پیش‌بینی آینده جدولهای‌داده-ستانده به دست می‌دهیم. همچنین نتایج مطالعه تجربی بر روی جدول داده-ستانده سال1367 تهیه شده در بانک مرکزی ایران و جدول سال 1370 تهیه شده در مرکز آمار ایران که بااستفاده از این روش انجام شده است را برمی‌شماریم. در این مقاله، ابتدا سطرها و ستونهای‌جدولهای یادشده براساس طبقه‌بندی ISIC به 11 بخش عمده اقتصادی تقلیل داده شد و سپس‌با استفاده از یک ماتریس تبدیل حاصل از جدول و اجزای اصلی تقاضای نهایی، ارزش افزوده11 بخش موردنظر برای یک دوره 4 ساله و یک دوره 9 ساله بعد از سال جدول، محاسبه شده‌است. مقایسه مقادیر پیش‌بینی شده با مقادیر واقعی، نشان می‌دهد که پس از گذشت 4 تا 6سال، هر دو جدول یادشده، از نظر پیش‌بینی آینده، قابلیت اطمینان کمتری خواهند داشت.بنابراین، پژوهشگران باید در استفاده از نظامهای داده-ستانده در پیش‌بینی ارزش افزوده برای‌برنامه‌ریزیهای اقتصادی، احتیاط لازم را به عمل آورند. به علاوه، در این مقاله می‌بینیم که هر دوجدول، در پیش‌بینی ارزش افزوده برخی از بخشها، نارساییهایی دارند، لیکن پدر مجموع‌پ،جدول سال 1370، در این مورد، از قابلیت اطمینان نسبی بیشتری برخوردار است.
