در آغاز مقاله، در مورد مبانی نظری ارتباط بهداشت و توسعه و اهمیت منابع انسانی درفرایند توسعه بحث می‌شود و بر لزوم توجه به بعد انسانی در فرایند تعدیل تأکید می‌گردد. دراین مبحث، توسعه انسانی فرایندی است از گسترش گزینه‌های مردم و مهمترین این گزینه‌ها،عبارتند از: برخورداری از عمر طولانی و سالم، دسترسی به آموزش و پرورش و بهره‌مندی ازسطح زندگی مناسب. در ادامه، با تأکید بر اولویت بهداشت بر درمان، عملکرد برنامه پنجساله‌اول توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، بررسی می‌گردد و با ذکرنارساییهای موجود، نتیجه‌گیری می‌شود که اگر در ایران، نیمی از بودجه‌هایی که از محل منابع‌دولتی صرف ساخت و ساز بیمارستانها می‌شود، فقط برای مدت پنج سال صرف بهداشت وایجاد لوله‌کشی آب سالم در روستاها و شهرهای کوچک شود، اثری به مراتب بهتر در حرکت‌توسعه، به جای می‌گذارد. برای تحقق این امر، باید با تحول در برنامه‌های کلان دولت، یک نظام‌کارآمد بهداشتی طراحی و اجرا شود.
