تأثیر راهبردهای تنظیم هیجان موثر بر ناگویی هیجانی با میانجی گری خودشفقت ورزی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف: هدف بررسی اثر راهبردهای تنظیم هیجان بر ناگویی هیجانی و نقش میانجی گری خودشفقت ورزی است. روش: پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. از بین جامعه آماری کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی در نیم سال اول سال تحصیلی 1402-1401 در دانشگاه شهید بهشتی، با استفاده از فرمول کوکران تعداد 384 نفر با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه تنظیم هیجان (گروس و جان، 2002)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی، پارکر و تیلور، 1994) و مقیاس خود شفقت ورزی (نف،2003) بود. جهت تحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری و از نرم افزارهای اس پی اس اس نسخه 23 و اسمارت پی ال اس نسخه 3 استفاده شد. یافته ها: راهبردهای تنظیم هیجان شامل ارزیابی مجدد و سرکوبی به طور مستقیم بر ناگویی هیجانی تأثیر معناداری دارد (58/2 >t و 01/0< P). همچنین راهبردهای تنظیم هیجان به طور غیرمستقیم از طریق خودشفقت ورزی بر ناگویی هیجانی تأثیر معناداری دارد (58/2 > Z و 01/0< P). نهایتاً، خودشفقت ورزی بر ناگویی هیجانی تأثیر معناداری دارد (58/2 > t و 01/0< P). نتیجه گیری: دانشجویانی که بیشتر از راهبردهای انطباقی تنظیم هیجان استفاده می کنند از شفقت خود بالاتر و ناگویی هیجانی کمتر برخوردارند و دانشجویانی که بیشتر از راهبردهای غیرانطباقی تنظیم هیجان استفاده می کنند، شفقت خود پایین تر و ناگویی هیجانی بیشتری دارند. بنابراین ایجاد و تقویت خودشفقت ورزی در دانشجویان می تواند باعث ارتقا عملکرد روانشناختی و ارتباط اجتماعی دانشجویانی که از ناگویی هیجانی رنج می برند، باشد.Investigating the Effect of Effective Emotion Regulation Strategies on Alexithymia with the Mediation of Self-Compassion
AbstractAim: The objective is to investigate the effect of emotion regulation strategies on Alexithymia and the mediating role of self-compassion. Method: This study adopts a descriptive and correlational research design. Among the statistical population comprising all undergraduate students in the first half of the year 2023 at Shahid Beheshti University, 384 individuals were selected using Cochran's formula calculations through the available sampling method. The research tools included the Emotion Regulation Questionnaire (Gross and John, 2002), the Toronto Alexithymia Scale (Begbe, Parker, and Taylor, 1994), and the Self-Compassion Scale (Neff, 2003). Structural equation modeling method and SPSS version 23, along with SmartPLS version 3 software, were employed for data analysis. Results: Emotion regulation strategies, including reappraisal and suppression, significantly and directly affect Alexithymia (p < 0.01, t > 2.58). Additionally, emotion regulation strategies significantly influence Alexithymia indirectly through self-compassion (p < 0.01, Z > 2.58), and ultimately, self-compassion significantly impacts Alexithymia (p < 0.01, t > 2.58). Conclusion: Students who utilize more adaptive emotion regulation strategies exhibit higher levels of self-compassion and less concern regarding Alexithymia. Conversely, students who employ maladaptive emotion regulation strategies tend to exhibit lower levels of self-compassion and experience higher levels of Alexithymia. Therefore, fostering and reinforcing self-compassion among students can potentially enhance psychological functioning and social communication among individuals experiencing Alexithymia.