اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر شادکامی و توانایی تحمل ابهام مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال طیف اُتیسم (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر شادکامی و توانایی تحمل ابهام مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال طیف اُتیسم بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال طیف اُتیسم شهر کرمانشاه در سال 1400 بودند که از میان آنان 30 نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و با همگن سازی سن و میزان تحصیلات به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. شرکت کنندگان جهت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به مقیاس شادکامی آکسفورد (آرگایل و لو، 1989) (OHQ) و پرسشنامه تحمل ابهام (مک لین، 2009) (ATQ) پاسخ دادند. پس از 8 جلسه آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی برای گروه آزمایش، داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کواریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر شادکامی و توانایی تحمل ابهام در مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اُتیسم اثربخش بود (05/0P<) و اثر آن در طول زمان تداوم داشت (05/0P<). نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از بکارگیری شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در افزایش شادکامی و توانایی تحمل ابهام در مراکز مشاوره و روان درمانی می تواند مفید و مؤثر واقع شود.The effectiveness of mindfulness-based cognitive therapy on the happiness and ambiguity of mothers with children with autism spectrum disorder
Aim: The aim of this study was to determine the effectiveness of mindfulness-based cognitive therapy on happiness and ambiguity of mothers with children with autism spectrum disorder . Method: The research method was quasi-experimental with a pre-test-post-test-follow-up design with the control group. The statistical population of this study included all mothers with children with autism spectrum disorder in Kermanshah in 2021, from which 30 people were selected by random sampling method and by homogenizing age and level of education were randomly divided into two experimental and control groups. Participants responded to the Oxford Happiness Scale (Argyle and Lou, 1989) (OHQ) and the Ambiguity Tolerance Questionnaire (McLean, 2009) (ATQ) for pretest, posttest, and follow-up. After 8 sessions of mindfulness-based cognitive therapy training for the experimental group, the research data were analyzed using repeated measures covariance analysis. Results: The results showed that mindfulness-based cognitive therapy was effective on happiness and ambiguity tolerance in mothers of children with autism spectrum disorder (P <0.05) and its effect lasted over time (P <0.05). Conclusion: Based on the results of applying mindfulness-based cognitive therapy in increasing happiness and the ability to tolerate ambiguity in counseling and psychotherapy centers can be useful and effective.
تبلیغات
