نوع این پژوهش کاربردی و روش آن توصیفی-پیمایشی بود. برای گردآوری داده ها، در بخش کیفی با تحلیل اسناد، موانع پیاده سازی برنامه کارورزی استخراج شدند و در بخش کمّی، با روش پیمایشی، دیدگاه اعضای هیئت علمی درباره این موانع مورد بررسی قرار گرفتند. جامعه آماری بخش کیفی شامل گزارش کارگروه های کارورزی پردیس های سراسر کشور دانشگاه فرهنگیان از اولین دوره اجرای برنامه کارورزی و جامعه آماری بخش کمّی نیز شامل اعضای هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان بود (۲۰۵۷ نفر). تعداد ۳۲۶ نفر برای گروه نمونه در نظر گرفته شدند. ابزار پژوهش شامل اسناد و پرسش نامه محقق ساخته بود. در بخش کیفی موانع مدیریتی و ساختاری، مالی، برنامه ای و رویکردهای نظری درس کارورزی، نظارت و ارزشیابی برنامه، و انسانی و ارتباطی، شناسایی شدند. در بخش کمی مشخص شد، همه موانع استخراجی از کاربست موفق برنامه جدید کارورزی جلوگیری می کنند. نتایج حاصل از یافته ها نشان دادند، موانع نظارت و ارزشیابی برنامه با میانگین (۰۲ /۴) و مالی با میانگین (۹۲ /۳) تأثیرگذارترین عوامل بر پیاده سازی برنامه جدید کارورزی دانشگاه فرهنگیان هستند. همچنین در زمینه موانع کاربست کارورزی جدید بر اساس سابقه تدریس تفاوت معناداری مشاهده شد. نتایج این پژوهش می توانند دریچه های جدیدی را برای توجه بنیادی به کارورزی دانشجو معلمان و ایجاد تغییرات مطلوب در بازنگری برنامه جدید کارورزی بگشایند. برنامه ریزی وزارت آموزش و پرورش و دانشگاه فرهنگیان برای رفع موانع شناسایی شده در پژوهش حاضر، می تواند به اجرای موفق برنامه کارورزی دانشجومعلمان منجر شود.