این پژوهش به روش تحلیلی توصیفی بر آن است که روش امیرمؤمنان علی علیه السلام در مقابل اشتباهات کارگزارانش را تبیین کند. در این راستا به بررسی و دقت در چند نوع خطا از طرف کارگزاران امام، و عکس العمل ایشان در مقابل آنها پرداخته است. بررسی ها نشان می دهد که در مقابل خطای اقتصادی، روش امام قاطعیت و برخورد سخت بوده است. در خطاهای فرهنگی اجتماعی به معنای اشرافی گری نیز سیره امام علیه السلام توبیخ و توصیه به ساده زیستی بوده است؛ در مقابل خطای سیاسی کارگزاران، اگر فرد خاطی به خاطر اشتباه در تشخیص خطا کرده بود، روش امام مدارا و تلاش برای بالا بردن درک کارگزار از سیاست اسلامی بود، اما اگر اشتباه به خاطر سوء نیت و عدم صلاحیت فرد بود، روش امام توبیخ و عزل کارگزار بود. درعین حال، از نظر امام حفظ مصالح حکومت اسلامی و اصول حکم رانی دینی بر همه چیز مقدم بوده است. در مورد خطای نظامی کارگزاران سیره حضرت توبیخ و تذکر به فرد خاطی و حتی عزل موقت او جهت رسیدن به پیروزی در جنگ بوده است.
