هدف : هدف از این پژوهش تبیین رفتار رانندگی خطرآفرین بر اساس ویژگی های شخصیتی و ادارک خطر بود. روش : روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری 2700 راننده وسایط نقلیه در استان تهران بود که در 3 ماه اول سال 1392 توسط پلیس راهنمایی و رانندگی به دلیل رانندگی خطرآفرین توقیف شده بودند. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران محاسبه شد و نمونه گیری به صورت در دسترس و داوطلبانه بود. برای جمع آوری اطلاعات از نسخه کوتاه پرسش نامه شخصیتی نئو کاستا و مک کرا 1989 و ادراک خطر رانندگی آلبرگ و راندمو (2001) استفاده شد. یافته ها : نتایج نشان داد که بر اساس پنج ویژگی شخصیت روان رنجورخویی، برون گرایی، باز بودن به تجربه، توافق و وجدانی بودن می توان ادراک خطر را پیش بینی کرد و همبستگی بین متغیرهای پیش بین شخصیتی و متغیر ادراک خطر در رانندگی معنی دار بود. نتیجه گیری : از آن جا که ویژگی های شخصیتی و ادراک خطر رانندگی در بروز حوادث رانندگی نقش دارد، بنابراین ارزیابی شخصیت و ادراک خطر رانندگی داوطلبین دریافت و تمدید گواهی نامه رانندگی و نیز افرادی که به دلیل رانندگی خطرآفرین توقیف می شوند، امری کاربردی و ضروری در جهت شناسایی رانندگان خطرآفرین به نظر می رسد.
