عوامل زیادی در فرایند تربیت اخلاقی دخیل اند، که یکی از آنها، وراثت است. پاسخ به این مسئله که وراثت چه میزان در تربیت اخلاقی انسان نقش دارد، ما را در کسب نتیجة مطلوب از فرایند تربیت و تحقق اهداف و روش های تربیتی یاری می رساند. این پژوهش با نگاهی توصیفی تحلیلی به عاملیت وراثت در تربیت اخلاقی انسان، و تأثیرگذاری آن، از منظر معصومان علیها السلام. پرداخته است. بدین منظور، ابتدا ساحت های وجودی انسان که وراثت در آنها تأثیرگذار است، بررسی شده است. آن گاه به رابطه این ساحت ها با تربیت اخلاقی اشاره شده است. نتیجه بررسی ها نشان می دهد که هر فرد بر اثر وراثت دارای زمینه های ارثی در حافظه و هوش و جسم و خُلقیات است. از سوی دیگر، با تحلیل جایگاه هر کدام از این ابعاد در ساحت های مختلف تربیت، به این نتیجه رسیدیم که گرچه وراثت در برخی ساحت های تربیت، مانند: تربیت عقلانی و بدنی، نقش پررنگ و بااهمیتی دارد؛ اما در تربیت اخلاقی، صرفاً به عنوان زمینه ساز، تأثیرگذار است، و باید با استفاده از روش های تربیتی مدیریت شود تا آثار زمینه ای آن مانع جریان تربیت اخلاقی نباشد.
