تربیت اخلاقى از مهم ترین ساحت هاى تربیتى است که به مفهوم ایجاد شناخت و برانگیختن احساس، جهتت ضعیف و اجتناب از رذایل و مراقبت و پرورش هماهنگ فضایل، در راستاى ملکه شدن در عمق وجودى انسانمى باشد. روشن شدن چگونگى تربیت اخلاقى در دوره کودکى و عوامل مؤثر بر آن مى تواند به عنوان رهیافتى تأملى،نقش مهمى در سامان دهى برنامه هاى تربیتى داشته باشد. ازاین رو، این مقاله با روش پژوهش توصیفى تحلیلىتدوین یافته است. یافته هاى پژوهش بیانگر آن است که تربیت اخلاقى در دوره کودکى ضمن دارا بودن هدف،بهره گیرى از شیوه هاى اثربخش و در نظر گرفتن موانع و مشکلات، باید در راستاى سه بعد شناختى، عاطفى وعملکردى طراحى و اجرا گردد. البته توجه به عوامل وراثتى و محیطى (خانواده، مدرسه، همسالان، رسانه هاىمجازى و غیرمجازى، شرایط جغرافیایى) از ضروریات این نظام تربیتى است.
