در دنیای پر رقابت امروز، دانش و بهره گیری از دانش یک مزیت رقابتی محسوب می شود که مدیریت کردن درست آن باعث اداره شدن بهتر و موثرتر دانش می شود. از میان فرآیندهای مدیریت دانش، موضوع اشتراک دانش توجه بسیاری از دانشمندان را جلب کرده است که فرآیند اشتراک دانش به عنوان یک فعالیت برای رشد سازمان و بهبود عملکرد سازمانی و افزایش فرآیند یادگیری در سازمان موثر است و می تواند باعث تبدیل سازمان به یک سازمان یادگیرنده شود. از طرفی سازمان ها احتیاج به خلق دانش دارند که یکی از مهمترین فعالیت ها برای خلق دانش، انتقال دانش در بین کارکنان است. پژوهش مذکور از نظر هدف کاربردی و اطلاعات مربوط به عوامل موثر در اشتراک دانش گردآوری شده و با استفاده از متدولوژی نظریه داده بنیاد در 9 دسته طبقه بندی شده که شامل عوامل فرهنگی، رهبری و مدیریت، اجتماعی، فردی، شغلی، انگیزشی، سازمانی، رقابتی و فناوری می باشد. در این مقاله از روش دیمتل فازی جهت شناسایی و بررسی رابطه متقابل بین معیارها استفاده شده است و برای سطح بندی مولفه ها نیز از رویکرد آی. اس. ام استفاده گردیده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که مولفه فرهنگ به عنوان نفوذگذارترین و عامل اجتماعی و فناوری به عنوان بااهمیت ترین عوامل در اشتراک دانش محسوب می شوند و قبل از هر فعالیتی در جهت فرآیند مدیریت دانش، باید روی بحث فرهنگ سرمایه گذاری کرد، همچنین به جز عامل فرهنگ، عواملی چون رهبری و مدیریت، فردی، انگیزشی و شغلی از جملهدیگر عوامل اثرگذار یا علت برای فرآیند اشتراک دانش محسوب می شوند.
