این پژوهش با استفاده از روش های پیمایشی و اسنادی و با هدف شناسایی و اعتبارسنجی شاخص های ارزیابی بهره وری پژوهشی پژوهشگران ایران انجام گرفته است. جامعه پژوهش شامل نمونه ای 80 نفری از پژوهشگران برتر کشوری در طی دوره 2 ساله (1389-1390)، از 4 حوزه ی موضوعی علوم انسانی، علوم پایه، علوم پزشکی و فنی- مهندسی است. ابزار گردآوری داده ها، یک پرسشنامه ی محقق ساخته، حاوی 47 شاخص ارزیابی بهره وری پژوهشی پژوهشگران است که برای تأئید روایی آن از روش روایی صوری و برای تأئید پایایی، از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد و ضریب آلفای 96/0 به دست آمد. پاسخ به سؤال ها و آزمودن فرضیه های پژوهش در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام گرفت. در سطح آمار توصیفی از فراوانی، میانگین و انحراف معیار و در سطح آمار استنباطی از آزمون های تحلیل واریانس، حداقل اختلاف معنی دار و فریدمن استفاده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که برای پژوهشگران حوزه ی علوم انسانی شاخص های مربوط به کتاب اهمیت زیادی دارد، درحالی که برای پژوهشگران علوم پایه و علوم پزشکی، شاخص های مربوط به مقاله های بین المللی اهمیت بیشتری دارد و از نظر پژوهشگران فنی-مهندسی شاخص های مربوط به اختراعات و طرح های تحقیقاتی نسبت به سایر شاخص ها از اعتبار بیشتری در ارزیابی بهره وری پژوهشی پژوهشگران برخوردار است.
