با توجه به تغییرات سریعی که در نقش زنان در اجتماع پدید آمده است، نمیتوان حضور فعالانه آنان را در فعالیت های ورزشی نادیده انگاشت. برنامه ریزی در راستای ارتقای سطح حضور زنان ایران در عرصه فعالیت های ورزشی نیازمند شناسایی و رفع موانع موجود در این مسیر است. با این هدف، مقاله حاضر با مطالعه ادبیات تحقیق در این زمینه و همچنین بررسی نظرات صاحب نظران با استفاده از تکنیک دلفی، موانع مؤثر بر حضور کمتر زنان در حیطه ورزش را شناسایی کرده و با استفاده از روش های آماری و تکنیکهای تصمیم گیری چند شاخصه میزان تأثیر آنها را تعیین نموده است. این مطالعه، به صورت موردی در جامعه دانشجویان دختر دانشگاه یزد انجام شده و نتایج بیانگر این است موانع اقتصادی-امکاناتی و اجتماعی از مهم ترین موانع هستند، به طوری که با سرمایه گذاری در توسعه اماکن ورزشی زنان و ایجاد سالن های ورزشی مختص آنها، میتوان شاهد حضور پررنگ تر زنان در عرصه فعالیت های ورزشی بود.
