این پژوهش از نوع کاربردی و غیرآزمایشی است و از پرسشنامه برای گرد‌آوری اطلاعات استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که نبود یا کمبود تجهیزات و امکانات طراحی‌شده برای سازگاری با فناوری‌های جدید، عدم دسترسی دانشجویان به رایانه و خط ارتباطی مناسب، و مشکلات خاص بسترهای مخابراتی ایران از مهم‌ترین موانع زیرساختی، و عدم امکان برگزاری جلسات آزمایشگاهی از طریق یادگیری الکترونیکی، نبود آموزش برای دانشجویان در زمینة فناوری آموزشی و نبود یا کمبود مشوق‌ها برای تحصیل از طریق الکترونیکی مهم‌ترین موانع اجرایی ـ آموزشی در توسعة فراگیری الکترونیکی هستند. هم‌چنین یافته‌ها نشان می‌دهد که ناکافی بودن اعضای هیئت علمی متخصص در زمینة فناوری‌های آموزشی نوین در حال ظهور، عدم آشنایی برنامه‌ریزان و مسئولان اداری با کاربردهای یادگیری الکترونیکی و نبود تعهد در اعضای هیئت علمی برای صرف وقت در امر یادگیری با استفاده از فناوری‌ها بااهمیت‌ترین موانع انسانی، و کمبود سرمایه‌گذاری و اعتبارات مورد نیاز، هزینة بالای تجهیزات فناوری آموزشی و هزینة زیاد به روز نمودن مطالب مورد نیاز از مهم‌ترین موانع اعتباری در امر توسعة یادگیری الکترونیکی هستند.
