سرمقاله: مدیریت عقلانى یا دینى ؟!

«مدیریت‏» مقوله‏اى است که پس از پیروزى انقلاب اسلامى ایران،عالمان دینى با آن مواجه شده و عملا دست‏اندرکار آن هستند.
در این باب، دو دیدگاه مشخ وجود دارد: عده‏اى مى‏گویند مدیریت اصولایک فن و مهارت است و همانند سایر فنون، به دینى و غیر دینى تقسیم‏نمى‏شود و لذا پسوند «دینى‏» به دنبال این واژه، نابجاست‏برخى دیگر معتقدند که خیر، مدیریت نیز مى‏تواند به دینى و غیر دینى‏تقسیم شود.
صاحبان دیدگاه نخست، گاه سخن از مدیریت عقلانى و عقلایى دارند و آن‏را در مقابل مدیریت دینى قرار مى‏دهند! اینان تلقى خاصى از مدیریت‏دینى دارند و آن را در هاله‏اى از ابهامات و رازها و اسرار غیبى وماورایى جلوه مى‏دهند و آنگاه حساب مدیریت عقلانى و یا عقلایى را ازمدیریت دینى جدا مى‏کنند.
به نظر ما مدیریت دینى - على الاصول - تقابل و تعارضى با مدیریت‏عقلانى و عقلایى ندارد.
مدیریت دینى هرگز به معناى راز آلود نمودن مدیریت و اسرارآمیزکردن اداره جامعه نیست.
مدیریت دینى به معناى این است که در اداره جامعه انسانى و تدبیرامور آدمیان، انسان‏شناسى دینى و وحیانى را لحاظ کنیم، ارزش‏ها و ضدارزش‏هایى را که دین درباب انسان مطرح کرده است مورد توجه قراردهیم، در کنار حیات طبیعى و دنیوى انسان، حیات اخروى او را نیز مدنظر داشته باشیم، در برنامه‏ریزى‏هاى کلان و در عرصه اداره امور حیات‏بشر، کمال نهایى او را که همان قرب الهى است از یاد نبریم.
مدیریت دینى مقتضى آن است که در مفهوم توسعه و رشد اجتماعى عناصرمعنوى و اخلاقى و ارزشى را به عنوان عناصر اصلى و اولیه در ساختارشخصیت انسان لحاظ نماییم.
به هرحال روشن است که مدیر دیندار در مدیرت خود ملاک‏ها و معیارها وارزش‏هایى را مورد عنایت قرار مى‏دهد که مدیر بى‏دین، به آن‏ها توجه‏ندارد پس تفاوت عمده مدیریت دینى با مدیریت غیر دینى، در نحوه‏نگرش به انسان و جهان و گزینش معیار و ملاک براى رشد و کمال وتوسعه جامعه انسانى است.
به نظر ما تفاوت انداختن بین مدیریت دینى و مدیریت عقلانى از این‏طریق که مدیریت دینى را رازآلود و اسرارآمیز و مدیریت عقلانى را،مدیریتى راز زدایى شده قلمداد کنیم، نادرست و غیر واقعى است‏در مدیریت دینى، در عین حال که نگاهى به آسمان و عالم بالا و جهان‏ملکوت داریم، به درستى از ابزار تجربه و عقل و عقلانیت نیز کمک‏مى‏گیریم و از دانش دانشمندان و معرفت عقلاى قوم بهره‏مند مى‏شویم‏والسلام