تأثیرات گفتمان فرهنگی جمهوری اسلامی ایران بر کشور عراق
آرشیو
چکیده
جمهوری اسلامی ایران سعی کرده با استفاده از ابزار فرهنگی مختص خود، کشورهای منطقه و اسلامی را تحت تأثیر قرار داده و به نوعی از آنها در گفتمان دیپلماسی فعال استفاده نماید. یکی از محیط های جغرافیایی مهم و تأثیرپذیر برای ایران، کشور عراق می باشد. این کشور به دلیل ماهیت سیاسی، دینی و فرهنگی خود، قرابت خاص با ایران دارد. در طول تحولات تاریخی این کشور، اندیشمندان زیادی از جمله صدر و حکیم با تأثیرپذیری از فرهنگ و اندیشه های سیاسی ایران، نقش عمده ای در تحولات کشور خود ایفا کردند. دغدغه اصلی مقاله حاضر در قالب این سوال مطرح می شود که: نقش گفتمان فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در عراق چگونه می باشد و از چه ابزارهایی بر جامعه هدف خود در عراق استفاده می کند؟ سعی گردیده با روش تحلیلی-توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به سوال فوق پاسخ داده شود. فرضیه اصلی که: باتوجه به قرابت بالای فرهنگی و مذهبی ایران و عراق، جمهوری اسلامی سعی کرده با استفاده از ابزار فرهنگی و اشتراکات دینی، نوعی گفتمان سازی مطلوب در جهت تحقق سیاست های منطقه ای خود ایجاد کند. به همین منظور محقق شاخص های فرهنگی مشترک دو کشور را مورد تبیین و تحلیل قرار می دهد.The Impacts of the Cultural Discourse of the Islamic Republic of Iran on Iraq
The Islamic Republic of Iran has tried to influence the Islamic countries of the region by using its own cultural tools and somehow use them in the discourse of active diplomacy. One of the important and influential geographical environments for Iran is the country of Iraq. This country has a special affinity with Iran due to its political, religious and cultural nature. During the historical developments of Iraq, many thinkers such as Sadr and Hakim played a major role in the developments of their country with the influence of Iranian culture and political ideas. The main concern of this article is raised in the form of this question: What is the role of the cultural discourse of the Islamic Republic of Iran in Iraq and what tools does it use on its target society in Iraq? An attempt has been made to answer the above question by analytical-descriptive method and using library resources. The main hypothesis is that “due to the high cultural and religious affinity of Iran and Iraq, Iran has tried to create a kind of favorable dialogue for the realization of its regional policies by using cultural tools and religious commonalities.” For this purpose, the researcher explains and analyzes the common cultural indicators of the two countries.
Cultural Discourse, Political Discourse, Iran, Iraq, Religion
تبلیغات
