بیشتر کشورهای در حال توسعه، برای بهبود کیفیت زندگی، کاهش نابرابری، دوگانگی و کاهش مهاجرت روستائیان به شهرهای بزرگ راهبردهای متفاوتی انجام داده اند، از مهمترین آنها، تبدیل روستاها به شهرهای کوچک و تقویت آنهاست که پیامدهای مختلفی همچون عوامل اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در زندگی ساکنان آن منطقه نمایان می شود. این پژوهش به بررسی تأثیر شهر شدن زیارت بر کیفیت زندگی، وضعیت اقتصادی و مطلوبیت سکونتگاهی ساکنان در سال 1396 می باشد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و گردآوری اطلاعات پیمایشی با استفاده از پرسشنامه خودساخته پژوهشگر بوده، جامعه آماری اهالی شهر و نمونه آماری 102 نفر که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. از نرم افزار SPSS و آزمون T تک نمونه ایی برای تجزیه و تحلیل داده ها با سطح معناداری آزمون کلموگروف اسمیرونف استفاده شده است. توزیع نمرات در سه متغیر نرمال بوده، نتایج آن: 1- شهر شدن زیارت بر کیفیت زندگی ساکنان تاثیردارد؛ 2- شهر شدن زیارت بر وضعیت اقتصادی- اجتماعی زندگی ساکنان تاثیر ندارد؛ 3- شهر شدن زیارت بر ساماندهی مطلوبیت سکونتگاهی تاثیر دارد. آزمون پیرسون در سطح اطمینان 95 درصد از ضریب همبستگی جدول بحرانی (r=0.195) کمتر، افزایش سن بر کیفیت زندگی، وضعیت اقتصادی- اجتماعی و مطلوبیت سکونتگاهی جامعه تاثیر ندارد و افزایش تحصیلات برکیفیت زندگی، وضعیت اقتصادی-اجتماعی تاثیر ندارد، ولی بر مطلوبیت سکونتگاهی تاثیر دارد، با افزایش تحصیلات مطلوبیت سکونتگاهی نیز افزایش می یابد.