مدیریت فرهنگی

مقدمه و هدف: فرآیند جهانی شدن به واسطه ابزارهای فن آوری خود، شیوه های زندگی متفاوت و ایده هایی نو پیش روی زنان گذارده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر ابعاد فرهنگی جهانی شدن بر سه مؤلفه فرهنگی در زنان ایرانی (هویت، اخلاق و پوشش). روش تحقیق: این پژوهش در دو سطح توصیفی و تحلیلی از نوع پیمایشی و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۵۱ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده از بین دانشجویان دختر دانشکده مدیریت و حسابداری واحد تهران جنوب به تعداد ۴۰۲۳ نفر در سال 1392 به دست آمده است. یافته ها: با توجه به نتایج حاصله از برازش سه معادله رگرسیونی می توان گفت جهانی شدن فرهنگی بر هر سه متغیر هویت، اخلاقیات و پوشش تأثیر دارد. بنابراین فرضیه های اصلی تأیید می گردد. رابطه منفی بین متغیر ابعاد فرهنگی جهانی شدن با هویت زنان؛ رابطه منفی و معکوس بین متغیر ابعاد فرهنگی جهانی شدن با پوشش زنان ایرانی و رابطه معناداری بین متغیر بعد فرهنگی جهانی شدن با اخلاق زنان وجود دارد.  نتیجه گیری: ابعاد فرهنگی جهانی شدن شامل هویت، پوشش و اخلاق بر زنان و فرهنگ زندگی آنان تأثیرگذار است و تأثیر آن به نوع عملکرد مسئولان و سیاست گذاران بستگی دارد. عدم درک شرایط جدید و تمهیدات لازم توسط سیاست گذاران در برخورد فعالانه با موج جهانی شدن، منجر به روند تهدیدی آمیز برای فرهنگ زنان و تضعیف آن خواهد شد.

میزان نقش و مشارکت زنان در جامعه به ویژه در زمینه های فرهنگی، اجتماعی تا حد زیادی به برخورد و نگرش آن جامعه نسبت به زنان بستگی دارد. در صورتی که به زن به عنوان نیروی فعال و سازنده نگریسته شود، حضور و مشارکت حقیقی زنان در عرصه های مختلف فعالیت ها افزایش می یابد. مشارکت فعال زنان، در فعالیت های فرهنگی جامعه مسئله ای است که از دیر باز با موانع و مشکلات فراوانی روبه رو بوده است. به طوری که این موانع در قالب های مختلف فرهنگی، اجتماعی، مذهبی و... جلوه نموده است و هر کدام می توانند در میزان مشارکت زنان در فعالیت ها موثر باشند. از این رو هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر «فرهنگ مردسالاری» و «رسانه های همگانی با تأکید بر برنامه های تلویزیون» به عنوان برخی از موانع فرهنگی مشارکت زنان در فعالیت های فرهنگی فرهنگسراهای شهر خوراسگان از دیدگاه زنان این شهر بود. جامعه ی آماری کلیه زنان شهر خوراسگان شامل 27199 نفر بودند که با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه 378 نفر آن ها به عنوان نمونه با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای متناسب با حجم نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد و روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط اساتید صاحب نظر در این زمینه تأیید شد. اعتبار ابزار اندازه گیری با استفاده از آلفای کرونباخ معادل 82/0 برآورد گردید که حاکی از اعتبار قابل قبول ابزار اندازه گیری است. تجزیه و تحلیل اطلاعات در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی صورت گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که نقش مردسالاری، به عنوان مانع مشارکت زنان در فعالیت های فرهنگی، بالاتر از سطح متوسط بوده است. همین طور برنامه های تلویزیون بیش از حد متوسط به عنوان مانع مشارکت زنان در فعالیت های فرهنگسراهای شهر خوراسگان نقش داشت.

مقدمه و هدف پژوهش: امروزه مدیریت فرهنگی بدون توجه به سیاست های فرهنگی سایر کشورها و میزان تأثیر آن بر فرهنگ بومی و نادیده انگاشتن شرایط محیطی رویکردی استراتژیک نبوده و هرگز نمی توان از این طریق به اهداف غایی فرهنگی دسترسی پیدا کرد. آنچه در این تحقیق مورد نظر است اشاره به همپوشانی و تشابهات فرهنگی دو کشور ایران و ایتالیا است که هر دو از تاریخ و پیشینه فرهنگی چندین هزار ساله برخوردار هستند. روش پژوهش:روش انجام این پژوهش «تحلیل محتوا» است. واحد ثبت برای تحلیل محتوایی، موضوع و اهداف و برای تحلیل واژگانی، کلمه هست. از فیش برگه برای جمع آوری اطلاعات و از سیاهه وارسی جهت ثبت و ضبط، مقایسه و ارزیابی استفاده شد. روش گرد آوری اطلاعات پژوهش به صورت کتابخانه ای در بین اسناد و مدارک مرتبط کلیه سیاست های اتخاذ شده در بخش فرهنگی و گردشگری دو کشور ایران و ایتالیا به عنوان جامعه آماری است. یافته های پژوهش: به طورکلی با نگاهی به سیاست های کلی فرهنگی ایران و ایتالیا مشخص می شود که ایران دارای 5 هدف کلی سیاست فرهنگی می باشد که در کل 25 راهکار عمومی و 7 راهکار عملی برای رسیدن به آن ها پیش بینی شده است؛ و ایتالیا دارای 6 هدف کلی سیاست فرهنگی می باشد که در کل 38 راهکار عمومی و 23 راهکار عملی برای رسیدن به آن ها پیش بینی شده است. در این پژوهش در چهار حوضه محتوای سیاست های فرهنگی، صنایع فرهنگی، گردشگری و هنرهای نمایشی این راهکارهای عمومی و عملی مقایسه شده است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می دهد که دو کشور ایران و ایتالیا در چهار حوضه محتوای سیاست های فرهنگی، صنایع فرهنگی، گردشگری و هنرهای نمایشی و از نظر اصول و سیاست های کلی دارای همپوشانی و تطابق بالایی هستند و در زمینه راهکارهای عملی با هم تفاوت زیاد داشته و در بسیاری از موارد نزدیکی در این زمینه ها متوسط و کمتر از متوسط است.

مقدمه و هدف: رسانه و از جمله تلویزیون، رابطه بسیار نزدیکی با زندگی خانوادگی دارد، از میان برنامه های تلویزیونی آنچه بیشترین میزان تماشاگر را به خود اختصاص داده و به حضور مخاطب اهمیت می دهد، برنامه های گفت وگو محور است. هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی میزان تأکید برنامه «به خانه برمی گردیم» در تشکیل، تحکیم و تعالی خانواده است. روش تحقیق: این تحقیق با روش تحلیل محتوا و جامعه آماری آن همه قسمت های برنامه «به خانه برمی گردیم» در سال 1391 می باشد که با روش نمونه گیری خوشه ای دومرحله ای از هر فصل یک هفته آماری به طور تصادفی انتخاب و در مجموع چهار هفته شامل 24 برنامه انتخاب شده است. یافته ها: به ترتیب اولویت مقوله ازدواج پایدار با 44 درصد، ازدواج آگاهانه با 28 درصد، ازدواج به هنگام با 17 درصد و ازدواج آسان با 11 درصد مورد توجه بوده است. در مبحث تحکیم خانواده نیز کارگردان و تهیه کنندگان در این برنامه تلویزیونی به تأمین نیازهای مادی و معیشتی با 74 درصد و تأمین نیازهای عاطفی خانواده با 26 درصد و در مبحث تعالی خانواده به ترتیب اولویت به مقوله فرهنگی با 37 درصد، به اجتماعی با 34 درصد و به اقتصادی با 29 درصد پرداخته شده است. محتواهای برجسته شده ای همچون تعمیق باورهای دینی با 98 مورد و کاهش آسیب های خانواده با 85 بیش از سایر محتوا ها برجسته شده است و برنامه «به خانه برمی گردیم» توجه ویژه ای به مقوله مکارم اخلاقی اسلامی و رشد فرهنگ عفاف و حجاب داشته است. نتیجه گیری: با انتخاب تعداد مشخصی از محتواها، تصاویر، موضوعات، میهمانان، سبک های غذایی، الگوهای رفتاری و ارزش های مشخص اسلامی و ...برای مخاطبان از سایر گزینه های ممکن و محتمل دوری یا آن ها را در اولویت های پایین زمانی و روایی قرار می دهند و مخاطب در طی زمان پس از عادت کردن به برنامه اهمیت بخش های مختلف برنامه را درک می کند. سه مقوله تشکیل خانواده، تحکیم خانواده و تعالی خانواده به درستی در قالب آیتم های متنوع و بخش های مختلف برنامه مذکور نشان داده شده است.

موضوع مقاله حاضر «بررسی نقش تعهد سازمانی در مشارکت اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی در فعالیت های فرهنگی: مطالعه موردی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال» می باشد. تعهد سازمانی عبارت از میزان نسبی همانندسازی با سازمانی خاص و یا دل بستگی به آن سازمان را تعهد سازمانی گویند و در این مقاله به سه بخش تعهد عاطفی، تعهد هنجاری و تعهد مستمر تقسیم می شود. نوع رابطه بین تعهد سازمانی و مشارکت اعضای هیئت علمی در مشارکت آن ها در فعالیت های فرهنگی، به عنوان هدف اصلی پژوهش تعیین شده است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نوع توصیفی و از نظر روش تحقیق پیمایشی است. جامعه آماری 365 نفر اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال (دانشکده مدیریت- علوم اجتماعی و دانشکده علوم انسانی) می باشد که حجم نمونه بر اساس جدول کرجس و مورگان به 191 نفر رسیده است و با استفاده از پرسشنامه به جمع آوری اطلاعات پرداخته است که بعد از تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده و از طریق آزمون کای اسکوئر و شدت ارتباط ضریب توافقی C، این فرضیه ها که بین که تعهد عاطفی، تعهد هنجاری و تعهد مستمر اعضای هیئت علمی و مشارکت آن ها در فعالیت های فرهنگی دارد ، به اثبات رسیده است. نتایج مقاله نشان می دهد بین تعهد عاطفی و تعهد مستمر اعضای هیئت علمی و مشارکت آن ها در فعالیت های فرهنگی رابطه خیلی قوی و بین تعهد هنجاری و مشارکت آنان در فعالیت های فرهنگی رابطه نسبتاً قوی وجود دارد.

مقدمه و هدف پژوهش: هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی رابطه بین رضایت شغلی با رضایت از زندگی در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان می باشد. روش پژوهش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و ازنظر جمع آوری داده ها، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل 1778 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان می باشد که از این تعداد 316 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش، دو پرسشنامه استاندارد رضایت شغلی JDI و رضایت از زندگی MSLSS بوده است. روایی پرسشنامه ها با استفاده از روش روایی محتوی و با نظر چندین صاحب نظر در حوزه مدیریت پس از اعمال اصلاحات مورد تائید قرار گرفت. برای حصول از پایایی پرسشنامه های تحقیق نیز از آزمون آلفای کرونباخ بهره گرفته شد که ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه رضایت شغلی 93/0 و پرسشنامه رضایت از زندگی 78/0 به دست آمد و بدین گونه دو ابزار تحقیق تائید و در اختیار پاسخگویان قرار داده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پژوهش از آزمون t تک نمونه ای و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان داد سطح رضایت زندگی و سطح رضایت شغلی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی مطلوب می باشد همچنین رابطه مثبت و معناداری بین رضایت شغلی با رضایت از زندگی در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان وجود دارد.

مقدمه و هدف: رقص های محلی ایران به دلیل داشتن ریشه های آئینی و اسطوره ای که برخی از آن ها هنوز در میان اقوام نواحی مختلف ایران متداول است، به عنوان یک میراث معنوی و ناقل ارزش های فرهنگی، دارای قابلیت های ذاتی جهت هویت بخشی به جامعه و فرهنگ ایران می باشد؛ اما متأسفانه این پدیده سال هاست که در این مرزو بوم به عنوان یک کالای فرهنگی، مهجور مانده و حالت آرشیوی به خود گرفته است، تحقیق پیش رو با هدف بازشناسی، ثبت و احیای مجدد رقص های محلی ایران، به عنوان یک جاذبه ی فرهنگی برای گردشگران صورت پذیرفته است. روش تحقیق: این پژوهش با روش کیفی از نوع توصیفی_تحلیلی و با استفاده از اسناد کتابخانه ای انجام شده است. نتیجه گیری: رقص های محلی ایران، با داشتن ریشه های کهن در فرهنگ عامه، همانند همه ی پدیده های (فولکلور) برآمده از مفاهیم اساسی زندگی بوده و در نتیجه سازگار و همگام با ساختار معیشتی، فکری و اخلاقی اقوام ایرانی، با مضامین متنوعی همچون، شادی و تغزل، حماسه و رزم، کار و درمان و با در نظر گرفتن ارزش های مثبت و ماندگار آن ها، به عنوان یکی از جاذبه های گردشگری فرهنگی این سرزمین به شمار می آید.

مقدمه و هدف پژوهش: در دهه های اخیر هتلداری به یک حرفه پویا بدل شده، به این جهت برای حفظ پویایی و پایداری در عرصه رقابت های جهانی، لزوم توجه به استانداردسازی خدمات هتلداری و درک ویژگی های ملی و بومی هر منطقه ای دو چندان شده است. به این دلیل از دیدگاه فرهنگی، استانداردسازی خدمات هتلداری و میهمان نوازی در ساخت برند ملی نقش اساسی ایفاء می کند. روش پژوهش: این پژوهش، از نظر هدف در ردیف پژوهش های کاربردی است لذا به منظور اجرای عملی پژوهش از کارت های فیش برداری استفاده شده و در مطالعه میدانی برای اندازه گیری وضعیت موجود، پرسشنامه صاحب نظران طراحی شده است. همچنین در اجرای عملیات آماری و محاسباتی «روش دلفی» مورد استفاده قرار گرفته است. یافته های پژوهش: به منظور دستیابی به اهداف مورد نظر، بهترین امکانات و کامل ترین خدمات مورد رضایت میهمانان دارای 100 درصد امتیاز محاسبه شده است (درجه بندی)؛ امتیاز محاسبه شده برای کیفیت و کمیت خدمات (رتبه بندی)، 638/0 و امتیاز محاسبه شده برای معماری و کالبد فیزیکی ساختمان هتل (طبقه بندی) 362/0 می باشد. شاخص های اصلی الگوی تدوین شده 71 و تعداد شاخص های فرعی 850 فاکتور می باشد. در انتها مقیاس ستاره بازنگری و مجدداً طراحی شده است. نتیجه گیری: بازرسی و بررسی وضعیت عمومی و اختصاصی هتل ها، فاصله از استانداردها را در برخی از شاخص ها نشان می دهد. به این ترتیب مشخص می شود ستاره های سر در همه هتل های ایران درجه درست را نشان نداده و معمولاً بین 1 تا 2 ستاره اضافه دارند. همچنین مشخص شد شیوه نامه های درجه بندی و استانداردسازی موجود پاسخگوی نیازهای متنوع گردشگران دنیای کنونی نیست. در ادامه نتایج آزمون مدل نشان داد ساختارهای خدماتی و فیزیکی هتل، نقش انکارناپذیری در رشد گردشگری فرهنگی، استانداردسازی و ساخت برند ملی جهت جهانی شدن دارند.