اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر خشونت خانگی بر خشونت خانگی، نشانگان برانگیختگی جنسی و فرسودگی زناشویی زوج های مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اهواز (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر خشونت خانگی بر خشونت خانگی، نشانگان برانگیخگتی جنسی و فرسودگی زناشویی زوج های مراجعه کننده به مراکز مشاوره بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زوج های مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اهواز در نیمه اول سال 1401 بود. از این جامعه در نهایت 3 زوج (6 نفر) با توجه به ملاک های ورود و اقرار به خشونت زناشویی به عنوان جامعه نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری به شیوه هدفمند و از طریق طرح آزمایشی تک موردی از نوع طرح های خط پایه چندگانه ناهمزمان استفاده شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خشونت علیه زوجین (حاج یحیی، 2009)، پرسشنامه فرسودگی زناشویی (پاینز، 2003) و پرسشنامه تمایل جنسی (هالبرت، 1992) استفاده شد. پکیج درمان (زوج درمانی مبتنی بر خشونت خانگی) در 12 جلسه مداخله و 4 مرحله خط پایه در مورد تمام شرکت کننده ها اعمال شد. شرکت کنندگان قبل از شروع درمان و در جلسات 4، 8، 12 و پیگیری 45 روزه و 3 ماهه توسط پرسشنامه های مذکور مورد تحلیل قرار گرفتند. پاسخ ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند. نتایج نشان داد درصد بهبودی کلی زوج ها پس از مداخله زوج درمانی مبتنی بر خشونت خانگی در پایان درمان و نیز در مراحل پیگیری 45 روزه و 3 ماهه در سطح معنی داری بود (0/05>P). بنابراین رویکرد زوج درمانی باعث کاهش خشونت خانگی و فرسودگی زناشویی و افزایش نشانگان برانگیختگی جنسی زوج ها خواهد شد و نتایج پیگیری نیز حاکی از تداوم اثر این درمان در طول زمان بوده است.Effectiveness of Domestic Violence-Focused Couple Therapy on Marital Violence, Sexual Arousal Syndrome and Marital Burnout of Couples Referring to Counseling Centers in Ahvaz
The aim of the present study was to determine the effectiveness of domestic violence-focused couple therapy on marital violence, sexual arousal syndrome and marital burnout of couples referring to counseling centers. The statistical population of the research is all the couples who referred to Ahvaz counseling centers in the first half of 2021. Finally, 3 couples (6 people) from this society entered the treatment period according to the entry criteria and confession of marital violence. The sampling method in this research was purposeful and a single-case experimental design of the type of asynchronous multiple baseline designs was used. In order to collect data, questionnaire of violence against spouses (Haj Yahya, 2009), questionnaire of marital exhaustion (Pines, 2003) and various sexual questionnaires (Halbert, 1992) were used. The treatment package (couple therapy on domestic violence) was applied to all participants in 12 intervention sessions and 4 baseline stages. Subjects were analyzed by questionnaires before treatment and in sessions 4, 8, 12 and 45 days and 3 months follow-up. The answers were analyzed by visual drawing method, stable change index and recovery percentage formula. The results showed that the overall recovery percentage of couples after the intervention of couples therapy on domestic violence at the end of the treatment and also at the 45-day and 3-month follow-up stages was at a significant level (p<0.05). Therefore, this couple therapy approach reduced domestic violence and marital exhaustion and increased sexual arousal symptoms of couples, and the follow-up results indicated the continuation of the effect of this treatment over time.