پژوهش حاضر با هدف ارائه ی مدل علّی تأثیر اهداف و آرزوهای سالم و ناسالم بر سلامت روانی با توجه به نقش واسطه ای باورهای غیرمنطقی انجام گرفت. برای این منظور، تعداد 250 نفر (116 مرد، 134 زن) از دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، و به پرسشنامه های خودگزارشی متشکل از مقیاس های باورهای غیر منطقی اهواز (IBT – A؛ عبادی و معتمدین،1384)، سلامت عمومی 28 سوالی (GHQ – 28؛ گلدبرگ و هیلر، 1979) و شاخص آرزو (AI؛ گروزت و همکاران، 2005) پاسخ دادند. تحلیل داده ها با روش مدل سازی معادلات ساختاری به وسیله نرم افزار AMOS انجام گرفت. نتایج نشان داد که اهداف و آرزوهای ناسالم، باورهای غیرمنطقی را به صورت مثبت و اهداف و آرزوهای سالم، باورهای غیرمنطقی را به صورت منفی پیش بینی می کنند؛ اهداف و آرزوهای سالم بر سلامت روانی به طور مستقیم و غیرمستقیم مؤثر بودند؛ اما اهداف و آرزوهای ناسالم بر سلامت روانی به طور مستقیم تأثیری نداشت؛ بلکه با واسطه گری باورهای غیرمنطقی می تواند از میزان سلامت روانی دانشجویان بکاهد. همچنین باورهای غیرمنطقی تأثیر علّی و مستقیمی بر سلامت روانی داشت.