مهارت های ارتباطی و رضایت زناشویی: نقش تعدیل کننده اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

این پژوهش با هدف بررسی نقش تعدیل کننده اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی در رابطه بین مهارت های ارتباطی و رضایت زناشویی انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کارمندان متأهل شهرداری تهران در سال 98-1397 بود که بر اساس ملاک های ورود تعداد کل واجدین شرایط شرکت در این پژوهش 720 نفر برآورد شد و از این تعداد بر اساس جدول مورگان نمونه ای به حجم 250 نفر (135 مرد و 115 زن) به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های مهارت های ارتباطی (جرابک، 2004)، فرم کوتاه رضایت زناشویی انریچ (1993) و اعتیاد به شبکه های اجتماعی (خواجه احمدی و همکاران، 1395) بود. روابط بین متغیرها با آزمون همبستگی اسپیرمن و مدل پژوهش با استفاده از تکنیک مدلیابی معادلات ساختاری آزمون شدند. نتایج مدلیابی معادلات ساختاری نشان داد که اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی، در رابطه بین مهارت های ارتباطی و رضایت زناشویی نقش تعدیل کننده ندارد. آزمون همبستگی اسپیرمن نشان داد بین مهارت های ارتباطی و رضایت زناشویی (44/0) رابطه مثبت و معنادار (05/0p <) و بین رضایت زناشویی و مهارت های ارتباطی با اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی (به ترتیب 40/0- و 38/0-) رابطه منفی و معناداری وجود داشت (05/0p <) به این معنا که با افزایش اعتیاد به شبکه های اجتماعی رضایت زناشویی و مهارت های ارتباطی کاهش می یابد. با توجه اینکه مهارت های ارتباطی و رضایت زناشویی با اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی رابطه دارند لازم است متخصصین سلامت روان آگاه سازی در مورد پدیده اعتیاد به شبکه های اجتماعی و آثار و پیامدهای آن بر روابط زوجین، انجام دهند.