نقش واسطه ای نشخوار خشم و احساس تنهایی بین تمایزیافتگی و سوگ پیچیده پایدار ناشی از کرونا (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای نشخوار خشم و احساس تنهایی در رابطه بین تمایزیافتگی و سوگ پیچیده پایدار ناشی از کرونا بود. روش پژوهش توصیفی-همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری را کلیه افراد سوگوار ناشی از کرونا در شهر تهران که یکی از اعضای خانواده خود را به علت کوید 19 در سال 1401-1400 از دست داده اند، بود که برای تعیین نمونه ابتدا سه بیمارستان تهران به صورت تصادفی انتخاب و سپس 300 نفر از این افراد که شرایط ورود را داشتند به صورت هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه های سوگ پیچیده (ICG، پریگرسون و ماسیچواسکی، 1995)، تمایزیافتگی خود (DSI، اسکورن و اسمیت، 2003)، نشخوار خشم (ARS، ساکودولسکی، 2001) و احساس تنهایی (UCLA، راسل، 1993) بودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل مسیر انجام شد. نتایج برازندگی مدل پیشنهادی حاکی از برازش خوب مدل بود و 53 درصد از تغییرات سوگ پیچیده پایدار با تمایزیافتگی، نشخوار خشم و احساس تنهایی تبیین شد. ضرایب مستقیم مدل نشان داد تمایزیافتگی، نشخوار خشم و احساس تنهایی بر سوگ پیچیده پایدار اثر معنادار دارند (05/0P<). همچنین نتایج نشان داد تمایزیافتگی بر سوگ پیچیده پایدار از طریق نشخوار خشم و احساس تنهایی اثر غیرمستقیم دارد (05/0P<). بنابراین مدل پیش بینی سوگ پیچیده پایدار در میان افراد سوگوار ناشی از کرونا بر اساس تمایزیافتگی با تمرکز بر نقش واسطه ای نشخوار خشم و احساس تنهایی از برازش برخوردار است.Structural model of stable complex grief among bereaved people due to corona based on differentiation focusing on the mediating role of anger rumination and loneliness
The present study aimed to investigate the mediating role of anger rumination and feelings of loneliness in the relationship between differentiation and persistent complex grief caused by Corona. The research utilized a descriptive-correlation method with path analysis. The statistical population comprised all bereaved individuals due to Corona in Tehran, who lost a family member to Covid-19 in 1400-1401. The sample selection involved randomizing the first three hospitals in Tehran, followed by a purposeful selection of 300 individuals who met the entry criteria. Measurement tools included the complex grief questionnaire (ICG, Pregerson & Masichevsky, 1995), differentiation of self (DSI, Skorn & Smith, 2003), anger rumination (ARS, Sakodolski, 2001), and loneliness (UCLA, Russell, 1993). Data analysis was conducted using path analysis. Regression results for the proposed model indicated a good fit, with 53% of the changes in persistent complex grief explained by differentiation, anger rumination, and loneliness. The direct coefficients of the model revealed that differentiation, anger rumination, and loneliness significantly influenced persistent complex grief (P<0.05). Moreover, differentiation exerted an indirect effect on persistent complex grief through both anger rumination and loneliness (P<0.05). In conclusion, the model for predicting persistent complex grief among bereaved individuals due to Corona, based on differentiation and considering the mediating roles of anger rumination and feelings of loneliness, demonstrated a favorable fit.
تبلیغات
