بررسی رابطه بین معناداری در زندگی و رضایت از زندگی با نقش واسطه ای سرمایه های روانشناختی (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

رضایت از زندگی مفهومی است که از چگونگی درک شخص از کلیت زندگی شکل می گیرد و از شاخص های بهداشت روانی به حساب می آید؛ یکی دیگر از عوامل موثر در سلامت روان معناداری در زندگی است که به عنوان حالتی تعریف می شود که فرد در برخورد با تجارب زندگی این احساس را دارد که رویداد های زندگی هدفمند می باشند و براساس این اهداف رویداد های زندگی شکل می گیرند. همچنین سرمایه های روانشناختی فاکتور موثر دیگر در زندگی افراد است و یﮏ ﻣﻨﺒﻊ یﺎ ﻋﺎﻣﻞ ﻧﻬﻔﺘﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎی رواﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ دیگر، از ﻗﺒﯿﻞ: اﻣﯿﺪواری، ﺗﺎب آوری، ﺧﻮش ﺑﯿﻨﯽ و ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی، است ﮐﻪ درﻫﺮ یﮏ از ایﻦ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎ نیز، ﻧﻤﺎیﺎن اﺳﺖ. هدف ما در این پژوهش بررسی رابطه بین معناداری در زندگی و رضایت از زندگی و بررسی نقش واسطه ای سرمایه های روانشناختی در این رابطه می باشد. به همین منظور در این پژوهش 201 نفر از دانشجویان دختر و پسر (110 دختر و 91 پسر) دانشگاه تهران با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده است و به ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺳﺮﻣﺎیﻪ های رواﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ ﻟﻮﺗﺎﻧﺰ ( PCQ )، مقیاس رﺿﺎیﺖ از زﻧﺪﮔﯽ و پرسشنامه معنا در زندگی ( MLQ ) پاسخ دادند. نتایج بر اساس روش مدل یابی ساختاری مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش حاکی از آن بود که متغیر های معنا داری در زندگی و رضایت از زندگی با هم رابطه ی معنا دار دارند و سرمایه روانشناختی به عنوان متغیر واسطه ای عمل می کرد. به این صورت که از طریق رابطه با معناداری در زندگی با رضایت از زندگی ارتباط داشت. علاوه بر این تاثیر غیر مستقیم سرمایه روانشناختی،این سازه به صورت مستقیم نیز با رضایت از زندگی ارتباط داشت.