پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش میانجی نگرانی از تصویر بدنی در رابطه نگرش به جراحی زیبایی و اعتیاد به شبکه های اجتماعی در نوجوانان انجام شد. طرح پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی به روش تحلیل مسیر بود. به منظور دستیابی به اهداف پژوهش از میان کلیه نوجوانان 14 تا 18 ساله مدارس شهر تبریز در سال 1400، نمونه ای به حجم 357 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اعتیاد به شبکه های اجتماعی SMD (ایجندن و همکاران، 2016)، نگرش به جراحی زیباییACSS (هاندرسون و هاندرسون، 2005) و نگرانی از تصویر بدنیBICI (لیتلتون و همکاران، 2005) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش تحلیل مسیر استفاده شد که نتایج بیانگر برازش نسبتا مطلوب مدل فرضی پژوهش بود. یافته ها نشان داد اثر مستقیم اعتیاد به شبکه های اجتماعی (13 /0β=) و نگرانی از تصویر بدنی (41 /0β=) بر نگرش به جراحی زیبایی و همچنین اثر غیرمستقیم اعتیاد به شبکه های اجتماعی بر نگرش به جراحی زیبایی از طریق متغیر میانجی نگرانی از تصویر بدنی (26 /0β=) مثبت و معنی دار است (05/0p<). با توجه به اینکه اثر غیرمستقیم اعتیاد به شبکه های اجتماعی بر نگرش به جراحی زیبایی از طریق متغیر میانجی نگرانی از تصویر بدنی بیشتر از اثر مستقیم اعتیاد به شبکه های اجتماعی بر نگرش به جراحی زیبایی است؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که نگرانی از تصویر بدنی می تواند رابطه بین نگرش به جراحی زیبایی و اعتیاد به شبکه های اجتماعی را میانجی گری کند.
