این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر انعطاف پذیری شناختی و تاب آوری مادران دارای کودکان با اختلال نقص توجه-بیش فعالی در شهر تهران انجام شد. در یک طرح نیمه تجربی با پیش آزمون-پس آزمون، 30 نفر از مادران کودکان دارای اختلال نقص توجه-بیش فعالی که به صورت در دسترس نمونه گیری شده بودند به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه جای داده شدند. برای گروه آزمایش 7 جلسه 120 دقیقه ای آموزش مثبت اندیشی اجرا شد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندورال ( CFI ) و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون ( CD-RISC ) بهره گرفته شد. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مثبت اندیشی می تواند در افزایش انعطاف پذیری شناختی و تاب آوری مادران تاثیر معنادار داشته باشد. بنابراین می توان مثبت اندیشی را مداخله ای موثر برای افزایش انعطاف پذیری شناختی و تاب آوری مادران کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه-بیش فعالی دانست.