آرشیو

آرشیو شماره ها:
۸۱

چکیده

هدف اصلی مقاله حاضر ارائه آخرین نتایج بدست آمده در حوزه مطالعات اصلاح سوگیری شناختی برای ارتقای دانش متخصصان و پژوهشگران در مورد تأثیرات اصلاح سوگیری شناختی هم از چشم انداز مبانی و هم کاربردی می باشد. اولین پژوهش ها در این زمینه با تمرکز بر اصلاح سوگیری تفسیری و سوگیری های توجهی انجام شده اند. پژوهش هایی که با هدف اصلاح سوگیری های شناختی انجام شده اند، اغلب از گونه های مختلف پارادایم آموزشی مبتنی بر سناریو که توسط میتوز و مکینتاش طراحی شده اند، استفاده کرده اند. این روش ها مزایایی دارند از جمله اینکه روش های اصلاح سوگیری شناختی نسبت به روش های سنتی درمان، کمتر طاقت فرسا بوده و برای بیماران قابل پذیرش ترند. دلیل آن هم این است که افکار و باورهای شخصی مستقیما وارسی نمی شوند و مستلزم تعامل اجتماعی یا ملاقات هایی که باعث بدنامی برای مراکز سرپایی می شود را ندارند و هم چنین، بینش بیماران مورد نیاز نیست، زیرا هدف اصلاح سوگیری شناختی به طور مستقیم زیربناهایی نگهدارنده ی سوگیری های شناختی است، چیزی که مداخله های درمانی سنتی تر نظیر شناختی-رفتاری صرفا ممکن است امیدوار باشند که به طور غیرمستقیم آن ها را تحت تأثیر قرار دهند. بنابراین به نظر می رسد درگیر شدن بیماران با این روش آسان تر باشد. پژوهش های پیشین به صورت نسبتا قوی و منسجم نشان داده اند که امکان اصلاح فرآیندهای سوگیری شناختی وجود دارد، اما اطلاعات چندانی در مورد تعمیم دهی این تأثیرات ارائه نشده است. بنابراین در این مرور، پژوهش هایی انتخاب شدند که به بررسی انتقال تأثیرات آموزش اصلاح سوگیری شناختی پرداخته بودند.

تبلیغات