امروزه نقش مدیتیشن در پیشگیری و بهبود بیماری های روانی قابل اغماض نیست. به همین منظور پژوهش های مختلف سعی کرده اند مکانیسم های اثر و تغییرات مغزی درگیر در مدیتیشن را بررسی کنند. اما این نتایج از انسجام کافی برخوردار نبوده است. آن چه ما در این مقاله قصد بررسی آن را داریم انسجام دادن به این نتایج با توجه به انواع مدیتیشن و تفاوت های آن ها در فعال سازی ساختارهای مختلف مغزی است. به این ترتیب بهترین نوع مدیتیشن برای تعدیل بی نظمی های الکتروآنسفالوگرافی در کودکان بیش فعال روشن می شود حال آن که هرنوع مدیتیشن امواج خاصی را در مغز فعال می کند.