عفت فراتر از لباس و یا تعاملات بین فردی، حالتی است که فرد را در تمامی ابعاد زندگی تحت تاثیر قرار داده، شامل دسته ای از رفتارها و حالات چون لباس، حفظ فاصله بین فردی، و رفتار با دیگران، به خصوص رفتار با پروردگار است. ابن مسکویه، نظریه پیچیده ای در باب کسب فضیلتِ وابسته به اعمال بدنی، درونی سازی تمایلات، و تعاملات عمومی فراهم می کند. چارچوب نظری وی، هنگامی که در مورد پوشش و عفت به کار می رود، در رسانه ها و گفتمان سیاسی مشهور بوده، که طبق آن پوشش صرفاً به عنوان یک نماد ما را ترغیب می کند تا آن را وسیله ای ببینیم که توسط آن فضیلت ها ساخته می شوند. به علاوه، حجاب مدرن نشان می دهد که چگونه پرورش فضیلت دربرگیرنده تحول نه تنها در سطح شخصی، بلکه در سطوح بین فردی و اجتماعی می شود. از این زاویه، عفت و پوشش به ایجاد «منطقه فضیلت عمومی» و درونی سازی تمایلات جنسی مناسب در همه افراد از جمله مردان کمک کرده، مانع از آشفتگی و هرج و مرج میل جنسی خارج
