نظارت و بازرسی

پلیس نقش بسیار حساس و پیچیده ای در جامعه بر عهده دارد و تلاش می کند در مسیر شغلی خود با مشارکت همگانی مردم از بروز فساد جلوگیری نمایند. ایجاد و نگهداری اعتماد عمومی مستلزم این است که ماموران پلیس به روشی اخلاقی و قانونی و دور از هر گونه فساد رفتار کنند. با وجود این انتظارات، گاهی اوقات نیروی انتظامی مرتکب یکسری رفتارهای فاسد و انحرافی می شود که شان و منزلت و جایگاه پلیس و کارکنان آن نزد افکار عمومی دچار آسیب و لطمه شود. در این مقاله در ابتدا به تعاریفی از فساد و شکل های دیگر مشتق شده از آن پرداخته می شود وسپس گونه های فساد و دیدگاه های مختلف درمورد فساد پلیس تشریح می گردد و در نهایت تلاش می شود طور خلاصه پیامدهای فساد پلیس مد نظر قرار گرفته و تحلیل و طبقه بندی انها به ایجاد محیط سالم در نیروی انتظامی کمک کند.

موفقیت تمام سازمان ها و موسسات، اعم از تولیدی یا خدماتی، انتفاعی یا غیر انتفاعی و دولتی یا غیر دولتی، تحت تاثیر عوامل متعددی قرار دارد که یکی از مهم ترین آنها، رضایت مندی مشتریان به منظور نیل به تعالی در کسب و کار است. امروزه، تامین رضایت مشتری یکی از الزامات اساسی نظام های مدیریت کیفیت و مدل های تعالی است. ویژگی های متفاوت خدمات باعث می شود تا ارزیابی کیفیت خدمات و بالطبع بهبود کیفیت آن بسیار پیچیده شود. این موضوع نیازمند به کارگیری ابزاری مناسب برای ارزیابی کیفیت یک محصول ناملموس است. به علاوه، خدمت بر خلاف کالای ملموس، قابل ذخیره سازی، دوباره کاری و رفع نقص نیست. مشتری غالبا در محل ارائه خدمت حضور دارد و نقایص موجود را به طور مستقیم مشاهده می کند که به دلیل حضور پر رنگ نیروی انسانی برای انجام دادن فعالیت های خدماتی، استانداردسازی کیفیت خدمات ناممکن می نماید.بنابراین، توجه به ارتقای کیفیت خدمات به طور مستمر امری ضروری به نظر می رسد. عدم استفاده از روش های علمی در ارزیابی و بهبود کیفیت خدمات ، بهره گیری نامناسب از سرمایه های فکری جامعه و سیاستگذاری ضعیف در فعالیت های عمومی را در پی خواهد داشت.

توانمندسازی کارکنان راهبردی است که در سه دهه اخیر به طور چشمگیری مورد توجه مسئولان و دست اندرکاران حوزه منابع انسانی قرار گرفته است .یکی از مسائل مهمی که سازمانها در طراحی برنامه های توانمندسازی با آن روبه رو هستند ، انتخاب مدل مورد نظر است. تاکنون الگوهای مختلفی در حوزه توانمندسازی کارکنان ارائه شده است که معرفی آنها می تواند راهنمایی برای انتخاب مناسبترین الگو از سوی کارشناسان توانمندسازی سازمانها باشد . در این مقاله ابتدا 36 الگوی معروف ذکر شده و سپس ضمن ارائه یک دسته بندی جدید از آنها بر مبنای رویکردهای موجود در حوزه توانمندسازی ، این الگوها در قالب هفت رویکرد دسته بندی شده است. این رویکردها عبارت است از : رویکردهای مبتنی بر واگذاری قدرت و اختیار ، انگیزشی ، روانشناختی ، تعاملی ، شناختی ، فرهنگی - ارزشی و تلفیقی .

نظارت مستقیم به شکل های بازرسی تیمی، نظارت ستادی، بازدید و نظارت شخصی فرماندهان و مدیران یا نمایندگان آنها و مانند آن معمولا" در سازمان های نظامی و انتظامی مورد تأکید زیادی قرار گرفته است. از این رو شناخت ماهیت این رویکرد و تحلیل و نقد آن ضروری به نظر می رسد.در این مقاله سعی بر آن است تا ضمن شناسایی این رویکرد، اشکال، مبانی فلسفی و نظری، شرایط کاربرد و موارد استفاده از آن مورد بررسی قرار گیرد؛ سپس ضمن بیان مزایای این رویکرد، انتقاداتی که توسط صاحبنظران مدیریت در این زمینه شده است، مورد تحلیل قرار خواهد گرفت و در نهایت راهکارهایی جهت بهینه سازی آن ارائه خواهد شد.

موضوع این مقاله فرهنگ سازمانی و تحولپایدار است. هدف اصلی تحقیق بررسی امکان ایجاد تحول پایدار در فرهنگ سازمانی می باشد. برای دستیابی به این هدف با طرح یک سوال اساسی مبنی بر اینکه چگونه تحولپایدار در فرهنگ سازمانی ایجاد کنیم موضوع را مورد کنکاش قرار دادیم. روش تحقیقمروری و روش گردآوری اطلاعات، استفاده از منابع کتابخانه ای استدر این مقاله برای آشنایی بیشتر با حوزهفرهنگ سازمانی و تحول پایدارضمن تبیین عامل های پایه ای و استراتژی فرهنگ سازمانیبه الگوها و نظریه های ارائه شده از سوی دانشمندان حوزه مدیریت و تحول سازمانی ازجمله پارسونز، لوین، پیترز و واترمن، رابینز، شاین،وبر، سنگه و گالیاردیپرداخته شده است. در بحث و بررسی با استفاده از دیدگاههای یاد شده مشخص گردید که دریک نظام اجتماعی برای بقاء، موفقیت و پیشرفت نیاز به انطباق اصول و اهداف، توجهبه باورها، پیش فرض ها، هنجارها و ارزش ها اجتناب ناپذیر می باشد.با عنایت به این موضوع، پیش-فرضهای فرهنگی که مانع پیشبرد تحول در دیدگاه کارکنان و مدیران هستند، مورد بررسیقرار گرفتند و در انتها نیز با توجه عوامل تاثیر گذار فوق الگوی مفهومی تحول پایداربا رویکرد فرهنگ سازمانی معرفی و ترسیم گردید

پژوهشهای بسیاری در زمینه ارزیابی عملکرد طرحهای دولت الکترونیک بویژه در مورد معیارهای ارزیابی عملکرد انجام شده است. نکتهای که نویسندگان این مقاله به آن تأکید دارند این است که با وجود اینکه معیارهای متعددی در ارزیابی طرحهای دولت الکترونیک حائز اهمیت است، هدف از خود عملکرد این است که اقدامات پلیس را با کارکردهای دولت الکترونیک ارتباط دهد. بنابراین در کنار توسعه معیارهای ارزیابی عملکرد، نیاز است که از اقدامات پلیس به عنوان هدف نهایی آگاه باشیم. این مقاله با در نظر گرفتن سازمان پلیس هندوستان به عنوان حوزه مورد مطالعه، توضیح میدهد که چگونه ارزیابی عملکرد میتواند به درک تأثیر دولت الکترونیک در کارکردهای دولتی کمک کند.